Als hippie heb ik- het is al lang geleden, een tijdje mijn eigen weed gekweekt. Onder meer op het balkon van de woning aan de Stadhoudersweg in Rotterdam waar de planten het goed deden. Ik organiseerde regelmatig feestjes voor vrienden en collega’s en nodigde dan ook mijn ouders uit, ze vonden dat gezellig. Mijn moeder maakte mij altijd complimenten dat mijn planten- ook die op het balkon, het zo goed deden. Zij lepelde een advocaatje en mijn vader dronk een Oud Bruin, wij rookten tegen de klippen op, weet je wel.
Ik moet daar aan denken nu ik dagelijks druppels CBD-olie 10% slik, hetzelfde spul als aan de Stadhoudersweg maar niet verslavend, ik kan er volgens de leverancier gewoon de auto mee besturen.
Ik ben na 29/12 met het druppelen begonnen nadat een vrouw in haar tankachtige scootmobiel het voertuig bij een kassa van Appie in haar achteruit zette en de achter haar staande rij klanten, onder wie ik, verpletterde. De voor mij staande man viel in mijn privé Clax boodschappenwagen- die gelukkig van kunststof is zodat het wagentje meeboog met de valler, anders had hij volgens mij met een stalen winkelwagentje ernstige kwetsuren aan de rug opgelopen. De Clax is inmiddels vergoed door Appie zodat ik een nieuwe kon kopen
Ik had al eerder ervaring met die CBD-olie om de pijn wegens artrose te verzachten. Er komen veel lopende patiënten bij de groothandel op Zuid, die meer op een eerste hulppost van een ziekenhuis lijkt dan op een groothandel. Ik koop er ook lekkere CBD-thee, in verschillende soorten. Het personeel is er vriendelijk, altijd verlaat ik de winkel met een presentje. De ene keer een weedlolly, laatst met een pakje boosterthee, goed voor de longen.
Na de verpletterende ervaring bij Appie had ik zo’n behoefte aan pijnverzachters en was dus de gang naar de groothandel vanzelfsprekend. Elke week voer ik het aantal druppels drie keer daags op, mogelijk ben ik op een dag helemaal pijnvrij. Verlicht, zouden ze in het boeddhisme kunnen zeggen: bevrijd.
Nee, ik lijd niet onder de pijn: het is niet mijn pijn, stelt het boeddhisme. Ze is te observeren en dat schept afstand.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.