Vanmorgen keek ik naar het Journaal, was nieuwsgierig wat er gisteravond tijdens een persco gezegd was over de te nemen maatregelen tegen de uitbreiding en besmetting van en door corona. Het viel mee en tegen. De beleidsmakers buigen voor de kiezersgunst.
Het is allemaal zo krom. Bij Ikea mocht je deze week zonder mondkapje naar binnen en liep je duizenden mensen tegen het lijf. Maar als je een broodje wilde eten in het restaurant van deze Zweedse meubelgigant moest je je QR-code laten checken.
Een familielid van mij gaat met de Kerst naar een huisje op het platteland. Twee van de volwassen kleinkinderen hebben zich niet laten vaccineren- dus kunnen ze niet smikkelen in een restaurant omdat ze geen QR-code kunnen laten zien. Mijn familielid noemt het de omgekeerde wereld. Je kunt natuurlijk ook thuis lekker eten maar dan nog zijn ze ongevaccineerd. De familie is te harmonieus om te splitsen, maar er is onderhuidse dreiging.
November is de maand van de nagedachtenis van doden, ook van de zeven, acht coronadoden in mijn omgeving: Dick, Wim, Piet en Thea, de twee anderen die stierven op de IC een dag voordat ze naar huis mochten. Welkom thuis, had de familie op een bord in de tuin geschilderd, de dag voor hun dood.
Andere familieleden en vrienden overleefden de dood door corona, ze lagen lang in het ziekenhuis.
Iemand die niet tegen het coronavirus gevaccineerd is, loopt aanzienlijk meer risico om in het ziekenhuis te belanden dan iemand die volledig gevaccineerd is. De kans op opname is 17 keer zo groot. En de kans dat de ongevaccineerde op een intensive care moet worden opgenomen is 33 keer zo groot. Zegt het RIVM.
Ik zwijg, ben verdrietig. De doden zijn ook stil.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
John Reinders zegt
Zo heeft iedereen een eigen perceptie op de werkelijkheid. Deze is nog goed nog fout maar is gewoon en is relatief. Dus misschien stoppen met aannemen dat je perceptie absoluut is want dat is deze namelijk niet.
Joop Ha Hoek zegt
De doden zijn wel echt.
Wulf zegt
Er zullen oorzaken blijven van sterfte. Vooral ook op een overbevolkte aarde waarop veel mobiliteit is. Grijpt de natuur in? Wanneer mogen we wel dood? Allemaal keurig op het gemiddelde van 84 jaar? Durven we ons te begeven tussen het verkeer? Of tussen (on)gevaccineerden? Eet en leef gezond mogelijk, stop met roken en angstig zijn, heb geen overgewicht, beweeg iedere dag als je kunt, heb vertrouwen.