“Life just happens. It’s what you’re believing about life that makes you suffer.”
(Byron Katie)
Katie: Het leven gebeurt gewoon.
Hans: Geloof je dat?
Katie: Het is wat je over het leven gelooft dat je doet lijden.
Hans: Als het leven gewoon gebeurt zal iets over het leven geloven ook wel gewoon gebeuren.
Katie: Hè?
Hans: Dan zal lijden ook wel gewoon gebeuren.
Katie: Dat bedoel ik niet.
Hans: Dan zal geloven dat het is wat je over het leven gelooft wat je doet lijden ook wel gewoon gebeuren.
Katie: Maar aan dat laatste kun je tenminste wat doen.
Hans: Geloven dat je aan dat laatste tenminste wat kunt doen zal dan ook wel gewoon gebeuren.
Katie: Ik doel op Het Onderzoek.
Hans: Het Onderzoek zal dan ook wel gewoon gebeuren.
Katie: Mooi toch?
Hans: Of het gebeurt gewoon niet, want dat zal toch ook wel eens gebeuren.
Katie: Als Het Onderzoek niet vanzelf gebeurt moet je het gewoon zelf laten gebeuren.
Hans: Dat zal nog niet meevallen als het leven gewoon gebeurt.
Katie: Dat is ook weer zo.
Hans: Tenzij het vanzelf gebeurt dat je Het Onderzoek zelf laat gebeuren.
Katie: Je kunt toch niet ontkennen dat wat je over het leven gelooft je soms doet lijden?
Hans: Nee, ik kan niet ontkennen dat wat je over het leven gelooft je soms doet lijden. Ik kan ook niet ontkennen dat wat je over het leven gelooft je soms doet genieten. Ik kan ook niet ontkennen dat wat je over het leven gelooft je soms doet lijden én genieten of lijden noch genieten. En ik kan ook niet ontkennen dat het leven zelf je soms doet lijden of genieten of beide of geen van beide, wat je ook gelooft of niet gelooft.
Katie: Dus?
Hans: Dus.
