Vanaf je geboorte word je doodgegooid met boodschappen. Politieke boodschappen, religieuze boodschappen, morele boodschappen, blijde boodschappen, sombere boodschappen, reclameboodschappen, koop dit, doe dat, het houdt niet op. Je zou er tureluurs van worden en dat worden we ook.
Omdat bijna niemand het fijn vindt om tureluurs te worden gaan we, geconditioneerd als we zijn, op zoek naar nog meer boodschappen die ons moeten helpen een selectie te maken uit al die andere boodschappen. Liefst duur betaald, wat geld kost moet waar wezen, anders zouden we het er nooit voor over hebben.
Of we gaan zelf boodschappen bedenken om onze medemens onder te bedelven tot hij stupefait zijn bek houdt en we alleen onszelf nog kunnen horen – eindelijk rust.
Was niet-weten een boodschap dan was het een lege. Je kan het ook zo zeggen: niet-weten heeft geen boodschap, of het moest deze wezen. Je kan het ook zo zeggen: niet-weten heeft nergens boodschap aan.
Dat mag misschien geen blijde boodschap heten maar gek genoeg kan je er toch blij van worden, ik tenminste wel, en hoe. Al heeft die blijdschap best lang op zich laten wachten en zit er nog steeds een rouwrandje aan, en op mindere dagen een randje blijdschap aan de rouw.
Dit is eigenlijk alles wat ik zeggen wou, het is de moeite. O, en nog iets: de lege boodschap is geen niet-lege boodschap over een of andere vorm van leegte, hè.
Zo is de lege boodschap niet de boodschap dat de waarheid voorbij de woorden is, niet de boodschap dat de wereld een illusie is, niet de boodschap dat alles bewustzijn is, niet de boodschap dat wij geen zelf hebben, niet de boodschap dat alle dingen leeg zijn, niet de boodschap dat het leven zinloos is, niet de boodschap dat wij elk oordeel moeten opschorten, niet de boodschap dat wij niks weten.
De lege boodschap is niet de boodschap dat er geen boodschap is en ook geen andere nihilistische, obscurantistische, fatalistische of defaitistische boodschap die het bestaan of het nut van het een of ander of meteen maar van alles en iedereen ontkent.
De lege boodschap is ook niet de boodschap dat wij iedere vorm van nihilisme enzovoort moeten verwerpen of dat we juist het verwerpen daarvan moeten verwerpen, want dat zou nog steeds een boodschap zijn.
De lege boodschap is niet zozeer een boodschap als wel leeg. Dus lezer, laat je boodschappentas maar thuis als je mijn dwaaltuin bezoekt.
