Leestekens aan de wand.
Niet-weten is het punt waarop je niet langer meent op een of ander punt te zijn.
Je kan het ook korter zeggen: niet-weten is geen punt.
Nog een letter minder: niet-weten is elk punt.
Hoe visualiseer je zoiets?
Geen punt is onzichtbaar, elk punt is een inktvlek van horizon tot horizon, we zullen ons dus moeten beperken tot een symbolisch aantal punten tussen nul en oneindig.
Een rij van drie puntjes heet een beletselteken: …
Een beletselteken gebruik je als…
– iemand met stomheid geslagen is;
– niet bekend is hoe het verhaal verdergaat;
– het verhaal niet tot een besluit komt.
Kijk eens aan, weer drie definities van niet-weten erbij, en meteen het beletselteken ingelijfd als symbool voor niet-weten.
Of is niet-weten meer een vraagteken: ?
Nee, een uitroepteken, dat zal het zijn: !
Als je het mij vraagt is niet-weten beletselteken, vraagteken en uitroepteken in één: ?!?
Of letterlijk in één: ‽
Je kan het ook op z’n Spaans schrijven: ¿!?, maar dan valt het beletselteken uit elkaar.
Je kan ook een gespiegeld vraagteken gebruiken: ⸮!?
Dit is de ingetogen variant, een hoofd met twee naar binnen gekeerde oren, die past bij mijn eerste jaren als weetniet.
Inmiddels past een oor tussen twee uitroeptekens beter bij mij: !?!
Of wat te denken van de socratische variant, een uitroepteken tussen twee naar buiten gerichte oren: ?!⸮
Ooit kon ik luisteren als de beste, ik was kampioen vragenstellen, vroeg iedereen buiten westen, al was het maar om niet over mezelf te hoeven praten, maar die tijd is voorbij.
De gedachten die mensen erop nahouden, over zichzelf, over de mens, over de wereld, over het leven en hoe het geleefd moet worden – die gedachten boeien me niet meer.
Dat was vroeger wel anders, allemachtig, wat hadden ze een macht over mij.
Mijn eigen gedachten boeien me ook niet meer.
Wie had dat kunnen denken.
Wel vind ik het nog steeds leuk om ze van me af te slaan.
Ook daarvan is het eind in zicht:
