Niet-weten is een leeg kanon.
Ik laad het met losse flodders en schiet er saluutschoten mee af.
Ze klinken allemaal hetzelfde:
Een simpele beat, de canon van niet-weten.
Intergalactisch, het ritme van de kosmos.
In het Sanskriet:
In het Grieks:
In het Cyrillisch:
In het Chinees:
In het Japans:
Zo slaat het hart van niet-weten:
Boem, boem, boem, ad libitum.
Met een knal eindigt iedere pretentie iets te weten.
Al was het maar van niet-weten.
Met een knal eindigt iedere pretentie.
Saluut!
