Ik heb last van een bloggersblock. De ideeën voor onderwerpen zweven zoals meestal wel zo’n beetje vaag door mijn hoofd, maar als ik ga zitten om ze op te schrijven komt er niets fatsoenlijks uit. Heel veel spectaculairs gebeurt er momenteel ook niet. We wachten nog steeds op de dagelijkse regenbuien. Een uur na het plaatsen van onze vorige blog kwam het met bakken uit de hemel, maar vervolgens moesten we tot eergisteren wachten voor een nieuwe waterval. Sindsdien is het weer overal dreigend, maar daar blijft het bij.
In een omgeving waar mensen bij temperaturen onder de 28 graden een vestje aan gaan trekken leidt het Nederlandse hitteprotocol vanzelfsprekend tot grote aandrang om een grappig bedoeld stukje te schrijven, maar dat hebben we vorig jaar al gedaan, dus ook dat schiet als onderwerp niet erg op. Misschien wordt mijn bloggersblock trouwens wel veroorzaakt door de hitte. 28 graden wordt in het hitteprotocol als maximum temperatuur genoemd waarbij nog lichte kantoorwerkzaamheden kunnen worden uitgevoerd en het schrijven van een blog lijkt me nou typisch onder die categorie te vallen. Maar dat strookt weer niet met het feit dat ik al sinds februari schrijf bij temperaturen van 35 tot 42 graden.
Opvallend in het hitteprotocol (oeps, nu heb ik het er toch nog steeds over) is de aanbeveling om koelte te zoeken in een ruimte met airco. Natuurlijk helpt dat voor degene die in die gekoelde ruimte gaat zitten, maar tegelijkertijd draagt het bij aan de warmte buiten. Dat lijkt me in het kader van het klimaatakkoord, waarbij de opwarming van de aarde moet worden bestreden, dus geen logische oplossing. Los daarvan betekent het ook dat de mensen die zich airco kunnen veroorloven zichzelf koel kunnen houden ten koste van degenen die daar geen geld voor hebben. Op grotere schaal is dat sowieso al het probleem met het klimaatakkoord: wij gaan schoon rijden en de prijs daarvoor wordt in Afrika betaald.
Nou ja, nu begin ik wel erg ver af te dwalen van het hoofdonderwerp van deze blog. Hoewel… “warmte” en “leven in Thailand”, hebben wel degelijk met elkaar te maken. Na tweeëneenhalf jaar Thailand merken we dat ook warmte iets is waar je aan went. 25 graden vinden we frisjes, 30 graden aangenaam. 40 vinden wij ook veel te warm, maar we slaan ons er wel doorheen. Voor een flink deel komt dat doordat we het hier zonder airco doen. Zo worden we wel gedwongen om aan de warmte te wennen. Misschien een goed idee als aanvulling op het klimaatakkoord: een landelijke campagne “Wennen aan Warmte”. Niet als oplossing voor het klimaatprobleem, maar om te voorkomen dat straks die airco aan moet en het probleem verder verergert.
Inmiddels is het hier 31 graden. Dankzij aangepaste kleding kan ik mijn lichte kantoorwerkzaamheden nog gemakkelijk volhouden. Of zo’n aangepaste garderobe ook op prijs gesteld zou worden in de gemiddelde kantoortuin op de zuid-as betwijfel ik. Het zou het werken er wel veel leuker van maken.
Eigenlijk moest dit stukje gaan over de nieuwe vijver, de schildpadden en de slang in de papayaboom, maar dat houden jullie dan nog van me tegoed.
