Eergisteren is de dichter/schilder Armando overleden. Die man heeft zijn lange werkzame leven met ijzeren discipline en monnikengeduld gewijd aan het begrijpen van de dood en van het gedoe waarin mensen – wij dus – verwikkeld zijn. Armando’s werk is pure dharma en ontdaan van Oosters of Westers gedoe. Hier een gedicht van hem:
“Ik probeer me te verbergen, toch kwam ik
te voorschijn,
ik wilde me onzichtbaar maken, ik zocht
een uitweg,
ik dacht dat ik onvindbaar was, toch bleef
ik waar ik ben,
ik was de laatste die mezelf zag,
die mezelf zag.
sindsdien,
ben ik de man die spoorloos is,
die met harde hand verwijderd is, die
verdwenen is, vermist,
ik heb niets meer van mezelf vernomen.”
