Laatst liep ik over de broodafdeling van een supermarkt. Ik zag een man bij een rek vol brood staan. Hij keek niet naar de datum vers tot op de verpakking maar pakte de zak met brood beet, bracht het brood naar zijn neus en rook er langdurig aan. Heel lang. Wel een minuut. Zijn er mensen die verslaafd zijn aan brood?
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen. Houden van Donald Trump. Sommigen voederen geen vogels meer.
Michel Ball zegt
Het gebeurt wel dat je op straat loopt
en dan plotseling de geur van
versgebakken brood ruikt.
Een klein geluksmoment.