Het is goed verblijven in de lieflijke panden van Bunkerwijk. Omgeven door polders, bos en meren. Als ik ’s morgens nog in de mand lig, wel wakker maar nog even nagenietend van de nacht ervoor, hoor ik mensen die ver weg van de panden staan praten. Ik hoor vogels, blaffende honden, mensen die vertrekken of aankomen, Jan de wind in die mand. Ik weet niet of de architect dat expres gedaan heeft, maar de lieflijke panden zijn zo gebouwd, staan op een dusdanige afstand van elkaar, dat ze functioneren als de spiegel van een telescoop die het geringste geluidje in dit geval, opvangt. Wat ben ik blij met die geluiden. Zolang ik ze hoor ben ik niet doof of dood en is er leven om mij heen. Ik ervaar ze met een boeddhistisch gemoed, erkennen wat is.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen. Houden van Donald Trump.