Mijn bovenbuurvrouw is verhuisd, ik heb haar waarschijnlijk nooit ontmoet, hoorde alleen maar haar voetstappen op de galerij als zij op weg was naar haar woning. Een jaar geleden hadden we telefonisch contact, vanwege een lekkage. Ik hoorde toen haar voornaam en zij de mijne.
Ik ben omgeven door mensen die ik niet ken, die gesteld zijn op hun privacy. Af en toe kom ik mensen tegen in de lift en de grote hal van het appartementsgebouw. We maken dan een praatje. Ik weet niet waar ze wonen in dat grote gebouw.
Mijn buurvrouw is vertrokken, waarom en waarheen weet ik niet. Het leven is één grote verhuizing. Van ongeluk naar geluk, van stad naar dorp, van mens naar mens. Van leven naar dood.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen.