Dus pas maar op, beste mensen. Met die armen van geest weet je het maar nooit.
Wie arm van geest is ontkomt er niet aan naar de maat van zijn armoede van geest nederig van hart te zijn, want hij is zich voortdurend bewust van zijn geestelijke armoede, zijn peilloze onbegrip, zijn ontoereikendheid, zijn kleinheid, waarin hij zich verheugt.
Dan kan je eindelijk lachen om je innerlijke stem, je innerlijke wijsheid, je innerlijke goeroe, je innerlijke ouwehoeroe, als om een jonge hond, een dronken lorre of een borrelende buik.
Vraag maar aan de arme van geest.
Vraag het, toe dan, hij bijt niet, buiten etenstijd.
En zie, hij haalt zijn schouders voor je op.
Nog erger is de situatie in het boeddhisme, dat blind vaart op soetra’s en shastra’s die niet ‘slechts’ decennia, maar eeuwen tot millennia na de dood van de historische Boeddha op schrift zijn gesteld.
En Jezus riep een kind bij zich en zette dat in hun midden. En Hij zei: Wie niet wordt als een kind zal het Koninkrijk der hemelen niet binnengaan. Maar wie zich zo klein maakt als dit kind zal de grootste zijn in het Koninkrijk der hemelen.
