Peter de kluizenaar blogt door. Vandaag Koningsdag. Het was druk. De meeste kinderen vroegen geld voor hun tweedehands speelgoed. De spijkerbroeken van hun lachende moeders, voor mij op heuphoogte.
Venray
Peter – Ascal
In het dorp van het vakantiepark viel me op dat ook daar de Plus supermarkt mijn magnetische epicentrum en uitvalsbasis was.
Peter – In het bungalowpark
Eerder vandaag vond ik op straat in Overloon een zakje medicatie voor vossen in de plaatselijke dierentuin. Ik bezocht het terras van een golfterrein. Een half uur later zag ik een in het zwart gehulde man een vuilnisbak leeghalen, vijftig meter verderop.
Peter – Mijn bed ook?
Ik genoot 8 jaar thuiszorg. Drie keer in de week kwam een verpleegkundige me helpen met douchen, vooral door met een washandje langdurig mijn rug te schrobben. Bijna altijd ging dat goed, tot sommige verpleegkundigen dachten dat mijn oksels, buik en navel met alles daaronder ook bij mijn rug hoorden.
Peter – Gringo
Ieder gevoelig mens is constant in paniek, zei William S. Burroughs. De Amerikaanse schrijver schoot in Mexico per ongeluk zijn vrouw dood toen hij mikte op een appel op haar hoofd. Hij vluchtte naar Amerika. Ten tijde van het interview waar ik uit citeer leefde hij in een kelder zonder ramen in New York, met een assistent.
Peter – Gips, krukken en de brace
Nadat ik ruim tien jaar in Venray woonde, begon ik buitenshuis te merken dat mijn aanwezigheid in de fysieke nabijheid van zieken als helend werd ervaren. In tegenstelling tot mijn oma Judith sta ik niet bekend als kruidenvrouw. Anderen wezen mij erop. In de praktijk komt het erop neer dat ik in winkelstraten en op pleinen wel eens een minuutje klets met invaliden, geesteszieken of combinaties van beide.
Peter – De ring met het doodshoofd
Zijn beperkte scholing, LOM-onderwijs, en de soort onbevangen naïviteit die koninginnen van de straat zoals hij aan zich hebben kleven, maakten hem in zijn communicatie open en direct. Eerder vandaag las ik een interview met Lou Reed (Velvet Underground) die zoals bekend solo veel liedjes schreef over types die op Joseph leken, onder wie Lou Reed zelf.
Peter – Dertien jaar mededogen in Venray
Terecht zag Michel Foucault dat de omgang met zogenaamde gestoorden of krankzinnigheid tijd- en modegebonden is. Het Middeleeuwse Dolhuys waar de kleinburger op zondag tegen betaling vastgeketende mensen mocht uitlachen en sarren lijkt passé. De realiteit is anders.
De eeuwige jonkojongen
Jaren geleden maakte ik in het Venrayse Mgr. Goumanspark een foto waar ik maanden in geïnvesteerd had. Te zien was een bankje, de onderbenen van een getinte landgenoot en wat blikjes en peuken. De jonkojongen, zoals ik hem noemde, wou per se niet herkenbaar op de foto.
Waarom Boeddha gekken en junks niet zo boeiend vond
Een van de kortste routes naar een psychose is te fanatiek mediteren. Ik mocht het zelf ervaren, velen kunnen het me nazeggen. Wie verlichting zoekt in het boeddhisme als panacee tegen psychisch ongerief, kan van een koude kermis thuiskomen. De Boeddha zelf had weinig te melden over de GGZ. Volgens hem kwamen alle vormen van verslaving en gekte voort uit de soort begeerte die Hij achter zich gelaten had door 30 dagen non-stop te mediteren.
Mamma, je hebt boosheid in je
In de buitengebieden van Venray zag ik voor en bij huizen ornamenten, beeldjes van dieren en gebakken tegels die ik niet thuis kan brengen. Ze zeggen denk ik wel iets over de vrijgevochten mentaliteit van veel inwoners, ook in hun religieuze en spirituele beleving.
