Een bijzonder element na de kransen was een Indiase ‘dorpsoudste’ die met een kwastje rondliep en alle deelnemers tika’s (stip op het voorhoofd) schilderde. Keurig in de blauwe dharma-kleur, ‘als bescherming tegen allerlei zwarte magie of verleidingen van je Hindoe-familieleden en buren’. Ik weigerde beleefd, en kreeg ook later bevestiging van mede-leraren en een monnik dat dit het begin kon zijn van een locale corrumpering van het navayana-boeddhisme met bijgeloof en bevestiging-als-groepsidentiteit.