Op 10 maart 1959, 61 jaar geleden, werden de straten van de Tibetaanse hoofdstad Lhasa gevuld met Tibetanen die vreedzaam protesteerden tegen de brute onderdrukking van Tibet door China. Deze opstand werd door China bloedig neergeslagen, waarna de Dalai Lama en vele Tibetanen vluchtten in ballingschap.
Op straat bij de tempel staan schreeuwende demonstranten, die eisen dat de monniken weer toegelaten worden tot de tempel van de grootste Cambodjaanse gemeente in Long Beach.
In een televisie-interview vanuit zijn officiële woonplaats in Dharamsala, India, benadrukte de Tibetaanse spirituele leider de dringende noodzaak van geweldloze uitingen van verzet tegen autoritarisme en totalitarisme.
Het harde optreden van de politie heeft bij activisten en wetgevers verontwaardiging gewekt over wat zij zien als het inperken van de vrijheid van meningsuiting onder de regering van Nobelprijswinnaar Suu Kyi.
De vraag is of we dit probleem alleen rationeel moeten willen bekijken. We beschikken nu eenmaal over morele gevoelens. We willen graag rechtvaardigheid, we voelen compassie met het lijden van mens en dier.
Op 17 mei 1995, enkele dagen na zijn erkenning door de Dalai Lama als de 11e Panchen Lama, ontvoerden de Chinese autoriteiten de 6-jarige Panchen Lama en sindsdien houden zij hem en zijn ouders op een onbekende locatie vast.
Zij heeft deze maatregel genomen vanwege te verwachten protesten in het gebied door Tibetanen en Oeigoeren tegen het autoritaire bewind in dat gebied.
Het persbureau Reuters onderzocht de relatie tussen ISC en de communistische partij van China en stelde in december vorig jaar vast dat de communistische partij achter de protesten van ISC zit. Monniken zouden zijn betaald door de partij om de protesten te organiseren.
In 2012 bereikte de relatie tussen beide landen een nieuw dieptepunt toen premier David Cameron in Londen een ontmoeting had met de Dalai Lama.
