Mijn oog viel op een boekenlegger van de hand van onze vriendin Anne-Riet. Zij had er deze prachtige tekst op gezet: Hebban olla vogala nestas hagunnan hinase hic anda thu, wat unbidan we nu? Je zou het niet zeggen maar het is Nederlands, het vroegste Nederlands zelfs. Zo zeiden ze duizend jaar geleden: Hebben alle vogels nesten begonnen behalve ik en jij; wat wachten we nu, ofwel: ‘Alle vogels zijn al aan het nestelen, behalve jij en ik; waar wachten we nog op?’. Waarschijnlijk een liefdesliedje. Maar mijn hart sprong ook op, omdat er meteen een overdrachtelijke betekenis in me opborrelde.
Bloei
Zelf
Alles wat aan onze identiteit raakt, geeft ons dezelfde emotie. Ook hier is de grens niet scherp afgebakend. Mijn lichaam ervaar ik als dichterbij dan mijn kleren. Er is een verschil in intensiteit. Soms ervaren we iets de ene keer als zelf en dan weer niet. Ik kan ruzie hebben met mijn kleine broertje maar als iemand hem op de speelplaats pest, krijgt hij met mij te doen.
‘Bloei!, werken aan geluk in organisaties’ (2)
Om het heugelijke feit te vieren dat mijn nieuwe boek ‘Bloei, werken aan geluk in organisaties’ – een verzameling essays met constructieve visies op management, marketing, leiderschap en ondernemerschap – vanaf vandaag écht in de winkels ligt, presenteer ik u hierbij een blog over het sleutelprincipe van mijn essay over maatschappelijk meedogend ondernemen: benefit!
Bloei!, een verzameling essays over geluk in organisaties
Economische crisis, ecologische crisis, doemdenken. Wat is er toch mis met onze huidige maatschappij? Volgens Kees Klomp zitten we in een collectieve identiteitscrisis.
