Hoewel hij minder bekend is als haiku-dichter, schreef Natsume veel mooie verzen over de natuur, menselijke emoties en persoonlijke ervaringen.
Dat is terug te vinden in deze haiku, hier vertaald door Germain Droogenbroodt. De twee jaren die Natsume in Engeland doorbracht, waren de ongelukkigste jaren van zijn leven, zei hij zelf. In armoede leefde hij tussen de “Engelse gentlemen als een zielige hond die voor een roedel wolven is gegooid.” Hij zal in die tijd het diepst van de waterval hebben gezien.
Bieke Vandekerckhove
‘Iets in mij wilde de stilte in’
Zondag 7 september was het tien jaar geleden dat Bieke Vandekerckhove is overleden of overgegaan. Ze was 46 jaar. Bieke was 19 toen ze hoorde dat ze ALS had. Ze kreeg te horen dat ze hooguit nog vijf jaar zou leven, maar tegen alle verwachtingen in leefde ze nog 25 jaar in toenemende afhankelijkheid van de zorg van anderen. Na de diagnose belandde ze in een ernstige depressie; periodes van wanhoop en woede wisselden elkaar af met periodes van diep verdriet. Alles had zijn glans verloren, niets was meer wat het was. Bieke ging lezen, las alles wat los en vast zat, waaronder ‘Het verstoorde leven’ van Etty Hillesum. Een vriend vroeg haar mee naar de abdij van Westvleteren. Ze ontdekte de psalmen en de stilte van de zenmeditatie. “Eigenlijk was ik dood nog voor ik zou sterven. Toen gebeurde er iets dat ik nog altijd niet kan vatten. Iets in mij, wat kan ik niet benoemen, wilde de stilte in, ik begreep niet waarom.”
Taigu – ‘Zen op je ziekbed’
Hoe moet je zen beoefenen vanaf je ziekbed? De veertiende-eeuwse Japanse zenmeester Bassui kreeg deze vraag ooit per brief door een patiënt voorgelegd.“Wie is hij die ziek is?”, schreef hij terug. “Wie is hij die zen beoefent? Iemands gehele zijn is de Grote Weg. Deze Weg is naar zijn inhoud inherent rein en overstijgt alle vormen. Is er hierin enige ziekte?”
Bieke Vandekerckhove – haar visie op lijden, nuchter en scherp
Jan Oegema: ‘In en met die onbegrijpelijke tegenspraak sterft ze op 7 september 2015, 46 jaar oud. Onverzoend met haar lot, treurend om wie ze moet achterlaten, met de intense woede die volgens de zenliteratuur behoort tot de beproevingen van het monnikschap.’
