Ik moet wel eens glimlachen als ik bedenk dat ik veel lijk op een monnik die in een doodstille kloostercel bidt en mediteert. En dan te bedenken dat ik diep van binnen een schranser ben en te lang zo leefde. Het kost me juist daarom weinig moeite me te verplaatsen in de drijfveren van de asceet die ik werd. Al zal mijn afkeer van monotheïstische religies voorkomen dat ik me daadwerkelijk ooit terugtrek in een kloostercel (en me bijvoorbeeld laat inmetselen, wat heremieten in de Middeleeuwen wel deden).
afzondering
Bestrijd het kwaad dat stigma heet
Ooit was ik regelmatig depressief, hypomaan en randpsychotisch. Dat is voltooid verleden tijd. Maar blijft dat zo? Van het concert des levens heeft niemand een program, luidt de tegelspreukwijsheid. En het ergste moet nog komen, schreef Schopenhauer. Of het beste natuurlijk.
De wereld is mijn Walden
Overal zocht ik een excuus voor afzondering, ook als tegenhanger voor mijn enerverende werk als journalist en bezoeken aan slonzige drinklokalen. Na drie decennia stadsleven ben ik geland in een klein stadje. Ik woon muisstil, zoals ik het graag heb. Mijn nieuwe Walden is een appartement van de woningbouwvereniging, uit de categorie sociale huur.
Guy – dhammazaadjes – Afzondering (P. viveka)
‘Wie de smaak van kalmte en van afzondering geproefd heeft, bevrijdt zich van angst en kwaad: hij drinkt de vreugde van Dhamma.’
Monniken en mystici als ‘ordinary people’
Elke samenleving kent ‘low profile’ wijzen, monniken en mystici. Soms is dat een fietsenmaker of een burgemeester of een lerares. Zij treden niet in in kloosters en hebben geen volgelingen.
Monniken en mystici als ‘ordinary people’
Elke samenleving kent ‘low profile’ wijzen, monniken en mystici. Soms is dat een fietsenmaker of een burgemeester of een lerares. Zij treden niet in in kloosters en hebben geen volgelingen.
