een mistige dag –
alsof ze staan te roddelen
in de wei, de paarden
Issa (1763-1827)
Op een mistige herfstdag staat een groepje paarden bijeen in de wei. Het is alsof de wereld om hen heen is weggevallen, zo stil is het. Het is nog vroeg en er hangen nevelslierten boven de akkers en de weiden. Als kinderen noemden wij dat vroeger koeien-zonder-poten-weer. Hier zijn het paarden zonder benen. Die benen zijn verdwenen in de mist. De paarden staan met de hoofden bij elkaar alsof ze fluisteren. Roddelen zelfs, volgens Issa.
Wat mij in dit stukje opvalt, is dat ik paarden een hoofd geef, en benen. Koeien hebben poten en een kop. Net als andere dieren.
Waarom is dat?
Volgens AI op de zoekmachine “komt het gebruik van ‘benen’ in plaats van ‘poten’ voor paarden voort uit hun status als edel dier, een term die de belangrijke rol van paarden in de geschiedenis benadrukt, bijvoorbeeld als trekdier en rijdier.”
Tsja, als dat zo is, dan hebben wij dat dus gewoon overgenomen. Maar je kunt erover discussiëren. Als trekdieren edel zijn, hoe zit het dan met ossen, hebben die ook benen?
En de ezel? Die heeft dankzij het verhaal van de intocht van Jezus in Jeruzalem, op een ezel, toch een uitzonderlijk status. Jezus zou zelfs voor een ezeltje hebben gekozen om zijn geweldloosheid te laten zien. Dat vind ik wel edel. Maar heeft een ezel een hoofd?
Interessant hoe gedachten kunnen zwerven. Ik was van plan om over roddelende paarden na te denken. Maar ik eindig met benen en poten, en zelfs met de intocht van Jezus in Jeruzalem. De werking van het brein is onvoorspelbaar.
Maar daar moeten anderen hun gedachten maar over laten gaan.
Geef een reactie