Hoe wil jij later ouder worden? Met deze vraag dagen humanistische organisaties, verenigd in het Gouden Pact, Mark Rutte (VVD), Jesse Klaver (GroenLinks), Alexander Pechtold (D66) en Sybrand Buma (CDA) uit beter na te denken over wat goede zorg is, meer dan alleen medische. Want een mens is meer dan een zorgvraag.
Goed oud worden is voor veel mensen meer dan je natje en je droogje op zijn tijd, een schoon bed, op tijd je pillen of voorkomen dat je valt. Praat mét mij en niet óver mij, het is een veelgehoorde klacht van ouderen in zorginstellingen. Zie ouderen, zieken of andere kwetsbare mensen niet als slachtoffers, maar als gelijkwaardig. Zie ze als mensen die hun eigen afwegingen willen maken. Dat is de kern van ons pleidooi voor de menselijke maat in de ouderenzorg: het Gouden Pact.
Tussen de oren
Een pleidooi schrijven is één, het tussen de oren van de politici krijgen is een tweede. Om het Gouden Pact mét echte verhalen van de humanistische achterban op de formatietafel in Den Haag te krijgen, is er, juist op de dag dat de formatieonderhandelingen hervat zijn, een campagnesite gelanceerd. Mensen uit de achterban van het Humanistisch Verbond kunnen daar toelichten hoe ze behandeld willen worden als ze oud zijn. En welke behandeling bij hen past.
In een video vertellen Alex Rosbergen (66) en Corrie Noort (84), bewoners van Humanitas-huis De Evenaar in Rotterdam, wat zij prettig vinden. Zij missen ruimte voor ‘speelsheid en vrolijkheid’, ze willen ’minder regels, of gewoon ‘iemand die met ze gaat lopen’. Neanske Tuinman (geestelijk verzorger), Gijsbert van Herk (bestuursvoorzitter Stichting Humanitas) en Boris van der Ham (voorzitter Humanistisch Verbond) vertellen wat voor hen goede zorg is. Aandacht voor eenzaamheid en levensvragen zijn volgens hen cruciaal.
Samen met de Universiteit voor Humanistiek, Stichting Humanitas en een aantal humanistisch geestelijke begeleiders lanceerden we het Gouden Pact voor de zorg. Want in de zorg moet het niet alleen om medische zaken gaan, maar ook om de eigenheid van de persoon.
G.J. Smeets zegt
“Zie ouderen, zieken of andere kwetsbare mensen niet als slachtoffers, maar als gelijkwaardig.”
Aldus het Gouden Pact.
Hoezo slachtoffers, wordt er iemand als offer geslacht? Zo ja, hoeveel van die zogeheten slachtoffers hebben zelf wekelijks een echt slachtoffer (lees: plofkip en varkenshaasje) aangeschaft en in de pan gelegd?
En hoezo ‘gelijkwaardig’? Het punt is dat kwetsbare mensen NIET gelijkwaardig zijn aan hen die niet kwetsbaar zijn. Dat is nu net de kern van de zaak. We hebben het over institutionele zorg en bij die vorm van zorg is gelijkwaardigheid per definitie uitgesloten. Geïnstitutionaliseerde mensen hebben geen enkele zeggenschap in het instituut waarin ze zijn opgenomen.
“Aandacht voor eenzaamheid en levensvragen zijn cruciaal.”
Hoezo is aandacht voor eenzaamheid en levensvragen cruciaal in de geïnstitutionaliseerde zorg? Hebben de oudjes (daar gaat het blogstuk over) zitten te suffen heel hun leven? Als je op je oude dag nog steeds niet de eenzaamheid kunt verdragen en als je bovendien nog met levensvragen zit dan zit je op je eigen blaren. Want geen enkele INSTITUTIONELE zorg kan dat compenseren. Je moet het zelf doen want niemand anders kan het. Welke leeftijd, handicap of ziekte je ook hebt. De ziekte van Alzheimer buitengesloten.