‘Een welgemeend Tashi Delek begrijpt de Tibetaanse monnik niet’

In het centrum van Amsterdam zijn de laatste week mannen actief die zich gekleed in een habijt uit de Chan-traditie voordoen als monnik uit Tibet. In zeer gebrekkig Engels spreken ze mensen op straat aan met het verzoek hen een bijdrage te geven. Daarbij openen ze een kasboekje met daarin een lijstje van de euro’s die gulle gevers eerder aan hen hebben afgestaan.

De bedragen in het notitieblokje lopen op tot veertig euro, zo zie ik als ik nog nietsvermoedend een donatie doe. In ruil krijgt de gulle gever een geluksmedaillonnetje van acht bij vijf centimeter, een zogenoemde goudkleurige Kai Guang amulet. Als we een van de collecteurs vriendelijk vragen waar hij vandaan komt antwoordt hij: ‘Tibet’. Een welgemeend ‘Tashi Delek’ van mijn kant, de traditionele Tibetaanse groet, begrijpt hij niet. Ook niet na herhaling. De man geeft vervolgens toe Chinees te zijn en geen Tibetaans te spreken. Dat kan, bedenken we, hem het voordeel van de twijfel gunnend; er wonen veel Chinezen in Tibet, zo weten wij. Vervolgens wijst hij op een foto van een tempel vooraan in het kasboekje. ‘Lhasa. Lhasa’, zegt hij. Na hem gezegd te hebben dat de foto geen Tibetaanse maar een Chinese tempel laat zien, spreekt de man ineens geen enkele taal meer en zegt alleen ‘Taiwan’.

Zou deze man in Amsterdam voor een Taiwanese organisatie aan het collecteren zijn voor een Chinese Tempel in Lhasa? We kijken nog eens goed. Eigenlijk lijkt de man helemaal niet op een monnik, maar op een Aziatische man die over zijn westerse kleding een habijt aan heeft getrokken. Toch maar even de politie bellen? Weliswaar geen spoed, maar wel een zeer verdachte situatie.

Chinezen – al dan niet uit Taiwan – blijken in Amsterdam al collecterend graag door te gaan voor Tibetanen. Dat mogen we in ieder geval concluderen.