Mindfulness kan slecht voor het geheugen zijn, stellen onderzoekers van de Universiteit van Californië. Proefpersonen haalden herinneringen en inbeelding door elkaar.
De onderzoekers splitsten een groep van 153 mensen in deelnemers aan mindfulness meditatie en in mensen die die oefening niet deden maar gewoon over zaken nadachten. Alle deelnemers werd na de vijftien minuten gevraagd om vijftien woorden te bestuderen en te onthouden. De woorden waren een synoniem voor vuilnis, maar dat woord werd zelf niet genoemd.
Van de groep die mindfulness had beoefend bleek 39 procent ten onrechte zich te ‘herinneren’ dat het woord vuilnis op het lijstje stond. Bij de andere proefpersonen was dit twintig procent. Twee andere experimenten gaven een vergelijkbaar resultaat. De onderzoekers concluderen dat het vermogen om te bepalen hoe ‘echt’ herinneringen zijn door mindfulness af lijkt te nemen. Dat is in tegenstelling tot eerdere geconstateerde effecten van mindfulness. Door mindfulness wordt het bewustzijn zo versterkt, dat het voor het brein moeilijker wordt om onderscheid te maken tussen wat echt is en wat enkel in het bewustzijn wordt beleefd. Voor de breinen die onder invloed van mindfulness waren, was het daardoor moelijker om te bepalen of het woord ‘vuilnis’ daadwerkelijk gelezen was of slechts een associatie was.
Wat de wetenschappers aan hebben getoond is dat mindfulness- met aandacht voor het nu, het geheugen zo kan beïnvloeden dat de grens tussen echte en ingebeelde -gecreëerde-herinneringen verdwijnt. Mindfulness is in enkele jaren zeer populair geworden en wordt beoefend door honderdduizenden mensen. Wetenschappers onderzoeken de effecten ervan en kwamen tot positieve bevindingen op het gebied van de behandeling van en het opheffen van fysieke en psychische stoornissen. Voorstanders zeggen dat mindfulness de concentratie verbetert en de productiviteit verhoogd.
Het is niet voor niets dat bedrijven zoals Google mindfulnesstrainingen voor het personeel organiseren. Veel scholen bieden mindfulness aan aan studenten omdat het een kalmerend effect zou hebben. Wat het huidige onderzoek aantoont is dat de vrijheid van gedachten en gevoelens door die training, deelnemers ook kan laten geloven dat in die meditatie opkomende gebeurtenissen ook echt gebeurd zijn, terwijl het alleen maar producten van de geest –die wil scoren- zijn. Werkelijkheid en inbeelding gaan in elkaar op.
De bevindingen suggereren dat mindfulness de cognitieve processen die bijdragen tot het correct identificeren van de bron van gebeurtenissen in het geheugen kan belemmeren.
Nic Schrijver zegt
Een zen-lerares verontschuldigde zich eens voor haar slechte geheugen.
Voorzover mindfulness en zen overeenkomsten hebben wordt niet alles er beter van.
In haar boek “Nothing special: living zen ” waarschuwt de zenlerares Joko Beck hier ook voor.
Je weet niet hoe een methode zal uitpakken maar goed hoevaak weet je dat wel?
Paula zegt
Graag stel ik enkele vragen bij dit onderzoek. Naar binnen kijken resulteert in veel extra gewaarwordingen en observaties. Men leert de ‘inner world’ kennen, zoals ook Jung dat in zijn jeugd intensief deed en hem later hielp bij zijn werk, werk dat hem wereldberoemd maakte.
Vindt dit onderzoek het geheugenverlies, dat mij lijkt te worden veroorzaakt doordat mensen waarden gaan hechten aan hun innerlijke observaties, negatief?
Waarom? Waarom zou de bijwerking van het herontdekken van een innerlijke wereld negatief zijn? Is beoefenaars van mindfulness gevraagd of ze dit ervaren als negatief? Ik kan me zo voorstellen dat het even kwijt zijn van je auto-sleutels op de koop wordt toegenomen bij de enorme toegenomen waarde van het herontdekken van het innerlijke en alles dat mindfulness aan positiefs brengt.
Mindfulness maakt ons monniken zonder beschermende kloostermuren. Wanneer mindfulness leidt tot een heroriëntatie op het hechten van waarde aan materialisme en de rat-race, zijn mindfulness beoefenaars dan vergeetachtig of zijn ze aan het ontdekken wat lang lang geleden vergeten is, namelijk spiritualiteit, mystiek, het niets, God of hoe je het ook maar noemen wilt. Is de vergeetachtigheid die het onderzoek signaleert niet uitsluitend gemeten vanaf een zijde van ons bewustzijn, namelijk ons werelds of naar buiten gerichte bewustzijn?
Ik wil maar zeggen, misschien ben ik ietwat vergeetachtiger geworden maar dat valt in het niets vergeleken bij het herinneren. Het her-inneren, het opnieuw ontdekken van het innerlijke.
Joop Ha Hoek zegt
Er kunnen praktische problemen ontstaan als we onder invloed van meditatie verzinsels als feiten gaan ervaren. Denk bijvoorbeeld aan het afleggen van getuigenissen voor een rechtbank. Of in de sociale sfeer. Dat je ervan overtuigd bent dat jouw lief in de Kalverstraat een voor jou vreemde man of vrouw innig kuste (jou kan iedereen zijn)Dat moeten we niet hebben. Aan de andere kant: de wetenschappers toonden de deelnemers aan dit onderzoek vijftien woorden die te maken hadden met afval, vuilnisbak en zo. Het is dan ook niet zo vreemd als de vaardige geest deze informatie samenvat in ‘vuilnis’. Zoals ik nu ook deze tekst samenvat als ‘reactie’. Die geest van ons blijft een vreemd iets, autonoom en altijd op zoek naar sensatie. Zo blijkt maar weer.
Nic Schrijver zegt
‘Die geest van ons..’
Ons ? Ik denk niet dat jij mijn geest bent of omgekeerd. Het Boeddhistisch Dagblad zou er dan totaal anders uit zien. :-)
‘.. en altijd op zoek naar sensatie’ daaruit blijkt maar weer dat het niet over ‘onze’geest gaat waar je over schrijft.
Paula zegt
Nic, is het nu niet juist dat je door mindfulness ervaart dat Joop’s en jouw geest meer een zijn dan je, naar ik aanneem, lief is? :-)
Ik zie dit onderzoek als een eenzijdige meting van een bewustzijns-component, het geheugen. Zie het als een weegschaal. Wanneer je uitsluitend een naar buiten gericht bewustzijn hebt dat zich laat leven door de waan van de dag, dan scoort een goed standaard geheugen snel voldoende. Echter, leg je meer gewicht op de andere zijde, op het naar binnen gerichte bewustzijn, dan zal dat iets wegsnoepen van het dagelijkse naar buiten gerichte bewustzijn.
Waren de controlevragen gegaan over het herinneren van dromen, van mystieke gevoelens of van diepe of intuïtieve gevoelen, had mindfulness dan ook slecht gescoord?
Maar, Joop, je hebt gelijk dat een getuige in een rechtszaak daar niet veel aan heeft.
Ik hoop maar dat mindfulness niet in diskrediet is gebracht.
Nic Schrijver zegt
Aan de andere kant verbeterd het werkgeheugen.
Voor wie het kan volgen:
http://www.psychfysio.nl/6_04_3/
Edel Maex zegt
Mooi voorbeeld van hoe kritiekloos er soms met wetenschap wordt omgegaan.
De abstract van de studie vermeldt:
‘In two experiments, participants were randomly assigned to either a mindfulness induction, in which they were instructed to focus attention on their breathing, or a mind-wandering induction, in which they were instructed to think about whatever came to mind.’
Deze ‘inductie’ duurde maar 15 minuten, terwijl MBSR 8 weken 45 minuten oefenen vraagt. Dat is als een uitspraak doen over de effecten van een marathon na 100 meter sprint.
Niet alleen de duur verschilt: op deze manier je aandacht brengen bij je ademhaling is relaxatie, geen mindfulness.
Daarenboven werd deze inductie gegeven door iemand zonder veel mindfulnessopleiding in haar CV.
En uit dat alles wordt dan geconcludeerd: ‘Mindfulness kan slecht voor het geheugen zijn’.
Johan zegt
Wat zou Linji hierover hebben gezegd…..??? Mooie bijwerking van mindfulness…
Sjoerd zegt
Hoe ‘wetenschappelijk’ en serieus is dit ‘onderzoek’ eigenlijk? Een onderzoek van zoiets als hierboven beschreven, met een onderzoeksgroep van 153 deelnemers, is in een dubbelblinde opzet amper als steekproef serieus te nemen, laat staan als volwaardig wetenschappelijk onderzoek.
Gaat het in dit “onderzoek” wel om mindfulness, of gaat het hier eigenlijk stiekem om een eenvoudige suggestieve indirecte post-trance-inductie, zoals ook in de hypnotherapie wordt gebruikt.
M.a.w., het lijkt mij, zoals het hier wordt beschreven, grote flauwekul.
Het doet me denken aan de z.g. ‘onderzoeken’ uit de jaren ’60 en ’70, waarin de schadelijkheid van yogabeoefening werd ‘aangetoond’.
Paula zegt
Ik herinner me die waarschuwingen. Je zou zo diep in een staat van meditatie kunnen geraken dat je er nooit meer uit zou komen en dat je in een vegetatieve staat zou blijven steken.
Wie subsidieert zo’n onderzoek? Wanneer je het geld volgt, krijg je meestal inzicht in de achterliggende motieven voor zo’n onderzoek.
Het dunkt me dat we als mindfulness beoefenaars dit onderzoek snel mogen vergeten.
G.J. Smeets zegt
Verzoek aan de redactie:
Ik zou het handig vinden als bij een nieuws-item zoals bovenstaand ‘onderzoek’ de link naar de (nieuws)bron wordt bijgeleverd. Dan kan ik als lezer zelf de kwaliteit ervan checken.
Nirvair Kaur Curtis de Ruiter zegt
Dit artikel verscheen 3 weken geleden on
http://www.sciencedaily.com/releases/2015/09/150909124838
en op vele andere sites
http://www.medicalnewstoday.com/articles/299443
http://www.telegraph.co.uk
http://www.orchidrecoverycenter.com/blog/meditation-may-be-bad-for-memory-retention
Truly is this called science when one gets people to “meditate” for 15 minutes?
Misschien is het daarom zo belangrijk dat “mindfulness” niet als een alleen staande technique word gebruikt… Er was een reden waarom het als het 7-de aspekt in ‘het Achtvoudige Pad’ werd onderwezen!
Ruud zegt
Ik heb ergens gelezen dat: Hersenen geen verschil maken tussen wat ze zien en wat ze zich herinneren, omdat dezelfde neuronetwerken oplichten. Wellicht dat hierin het antwoord besloten ligt, wat werkelijkheid en wat fictie is?
G.J. Smeets zegt
“Ik heb ergens gelezen dat…”
Wat heb je precies gelezen, wie heeft het geschreven en waar kunnen we het checken?
Sjoerd zegt
Als ik de samenvatting van dit zg onderzoek lees op http://www.sciencedaily.com/releases/2015/09/150909124838, dan blijft er weinig over van de indruk van een serieus onderzoek.
Veel lawaai voor weinig wol.
Dharmapelgrim zegt
Of het komt door aandachtstraining,mediteren of door iets anders,ik weet het niet en houd me er ook niet mee bezig, maar ik ervaar de laatste jaren nogal eens dat mijn geheugen zich niet aan klok of kalendertijd houdt. Sommige gebeurtenissen uit mijn jeugd lijken soms recent plaats te hebben gevonden en gebeurtenissen van nog geen week geleden lijken soms herinneringen uit een vorig leven. Kortom: gebeurtenissen, kennisfeitjes en gevoelservaringen nemen in mij géén “tijdplaatsen” in maar schikken zich op basis van steeds wisselende waarden. Ook herinner ik mij zelden wie wat wanneer heeft gezegd, of waar wat precies te lezen stond … omdat ik daar zeer weinig waarde aan hecht. Mijn geheugen is dienstbaar aan het toetsen van het hier en nu, door daar steeds vergelijkingsmateriaal naast te leggen … geordend naar ervaringskwaliteit. Iets is niet waar omdat die of die iets toen en toen zei, of doordat het door deze of gene in een bepaalde context is opgeboerd, maar is (volgens mij) alleen dan waar (en dan ook nog eens alleen voor mij) wanneer het keer op keer op keer ervaren door mij wordt zoals het is… tot het een keer niet zo is. Kun je het nog volgen? Zo’n onderzoek is vergelijkbaar met het doen van een uitspraak over de diepzee, na het indopen van een vinger in een emmertje zout water aan het strand. “Het smaakt zout”. Wauw! Nog waar ook … toch?
Dharmapelgrim zegt
correctie gewist.