Binnen Sangha Metta, de organisatie die vipassana retraites organiseert in de traditie van de in opspraak gekomen Thaise leraar Mettavihari, wordt gewerkt aan een gedragscode met klachtenprocedure om dergelijk gedrag van leraren te kunnen voorkomen en elkaar daar zo nodig op aan te kunnen spreken. Half juni kunnen belangstellenden daar informatie over krijgen tijdens een bijeenkomst met de organisatie. Dat heeft de organisatie vandaag bekend gemaakt. Tot nu toe hebben zich 21 mannen gemeld die zeggen slachtoffer te zijn van de Thaise leraar.
In Sangha Metta zijn leraren vertegenwoordigd die het misbruik van leerlingen door Mettavihari wel naar buiten wilden brengen, echter zonder zijn naam te noemen. Dat leidde tot een breuk met andere leraren in de door Mettavihari gestichte lerarenraad die streefden naar volledige openheid.
Sangha Metta is een netwerk van mensen die geraakt zijn door de leer van de Boeddha. Zij organiseert sinds 1997 Vipassana retraites in de traditie van de Birmese leraar Mahasi Sayadaw en de Thaise leraar Mettavihari. Deze laatste is van 1977 tot aan zijn dood in 2007 de grondlegger geweest van de Nederlandse vipassana meditatie-traditie. In 2006 heeft hij 14 Nederlandse leraren aangewezen om de traditie van het leraarschap voort te zetten onder wie drie mensen die bij Sangha Metta actief zijn als retraitebegeleider namelijk Peter Baert, Jotika Hermsen en Henk van Voorst.
Onlangs is Mettavihari in de publiciteit gekomen vanwege seksueel ontoelaatbaar gedrag in de jaren zeventig en tachtig met jong volwassen mannen, zo laat de organisatie vandaag in een bericht weten. Tijdens een intern onderzoek van de leraren vorig jaar kwam dit aan het licht. Peter, Jotika en Henk hebben hier in de jaren zeventig en tachtig zelf geen weet van gehad en zij keuren het handelen van hun leraar, zoals dit nu naar buiten komt, ten stelligste af, zeggen ze in een verklaring
De leraren: ‘We zijn ons ervan bewust, dat dit hele gebeuren veel verwarring en pijnlijke gevoelens oproept. In het najaar van 2014 en in mei van dit jaar hebben we met de vrijwilligers van Sangha Metta hierover gesproken. Het is goed om ook in bredere kring en in alle openheid het onderwerp van seksueel misbruik door leraren te bespreken. Er wordt op dit moment binnen Sangha Metta gewerkt aan een gedragscode met klachtenprocedure om dergelijk gedrag van leraren te kunnen voorkomen en elkaar daar zo nodig op aan te kunnen spreken.’
Op zaterdag 13 juni aanstaande zullen Jotika en Henk in de Buddhavihara van 11.00 uur tot 13.00 uur aanwezig zijn om erover te praten met iedereen die dat zou willen.
Ineke Touber zegt
Het moet me echt van het hart dat ik zeer geschokt ben over het feit dat er binnen de lerarengroep discussie is ontstaan over de vraag of de naam van Mettavihari genoemd moest worden of niet. Dat er zeven leraren om welke reden dan ook vonden dat dit niet moest / nodig was is voor mij onbegrijpelijk, en een klap in het gezicht van de slachtoffers! Hierdoor wankelt bij mij het vertrouwen in deze leraren.
Ujukarin zegt
Hoi Ineke,
Boeiende discussie. Lees de uitgebreidere motivatie van ‘de zeven’ hier; ik ben het net als jij met ze oneens maar vind het wel een lastige afweging.
https://boeddhistischdagblad.nl/47753-beschuldigingen-tegen-mettavihari-leidt-tot-breuk-lerarenraad/
With folded palms,
Ineke Touber zegt
Ik heb het artikel gelezen en hoe je het wendt of keert er waren leraren die van dit misbruik wisten en daar hun mond over gehouden hebben! Pas toen de NOS er mee naar buiten kwam kwamen de leraren met hun verklaringen en hun plannen voor een gedragscode! Onverdraaglijk!
Joop Ha Hoek zegt
De leraren kwamen begin mei in het Boeddhistisch Dagblad met hun verklaringen naar buiten over de misdragingen van Mettavihari. Eind mei volgde de NOS.
Ujukarin zegt
Hmmm… zoals wel vaker in het leven zijn oorzaak en gevolg niet altijd duidelijk. NOS kwam hiermee pas medio mei en de leraren waren er écht al vanaf eind vorig jaar mee bezig zoals ik het lees, en wilden beslist allemaal (nu ze van het misbruik wisten, de meesten wisten dat blijkbaar voor 2014 niet) publiceren en gedragscode starten los van NOS.
Discussie was alleen over publiceren met-of-zonder-naam.
With folded palms,
Ineke Touber zegt
Misschien niet zo’n goed idee om het te gaan hebben over wie hier nu het eerst mee naar buiten kwam, feit blijft dat men er van wist en er niets mee gedaan heeft! Het opstellen van een gedragscode is enige jaren te laat! En het stil willen houden van een naam van een schuldige leraar is en blijft onacceptabel.
Hans van Willenswaard zegt
Ik ben leerling van Mettaviharee geweest van het moment dat hij in Nederland aankwam (in mijn herinnering vroeger dan 1977) tot ik afstand van hem heb genomen. Ik heb wel geruchten opgevangen in een tijd dat overal de grenzen van de seksuele moraal werden verkend (en overschreden) maar nooit geweten van concreet misbruik. Ik ben dus diep geschokt om te weten dat dat min of meer systematisch voorkwam. De reden dat ik afstand nam was dat Mettaviharee roddelde over personen op grond van informatie die ze hem in vertrouwen hadden voorgelegd. Overtreding van beroepsgeheim in mijn ogen. Maar ik ben Mettaviharee altijd dankbaar gebleven voor zijn toewijding aan het meditatie onderwijs, en blijf dat. Er zijn twee aspecten die nog niet zo aan de orde zijn gekomen naar mijn inzicht. Het eerste is een soort kip-en-ei discussie over de vraag of ethiek voortkomt uit de meditatie of dat je voor de meditatie jezelf en anderen met een sterke ethiek moet beschermen. Mettaviharee nam het standpunt in dat vanuit de meditatie alle goeds vanzelf voort zou komen en zolang je nog niet zover was je kon doen wat je wilde. Hij meende ook dat je je, op een gegeven moment, kon onthechten van verantwoordelijkheid omdat die pas echt zou verschijnen als je genoeg mediteerde. Deze morele anarchie, hoe leerzaam ook tot op een punt, is nu wel gebleken gevaarlijk te zijn.
Het tweede punt is dat als een monnik niet zo maar een vergissing maakt maar structureel in de fout gaat het niet houdbaar is om zijn status als monnik te blijven houden, ook posthuum niet. Ik vraag me daarbij af of, behalve de nadrukkelijke verwijzingen naar Mahasi Saydaw (althans zijn traditie want hij is al lang overleden) onder welk gezag Mettaviharee opereerde. Hoe hij gecoached werd vanuit zijn hierarchie, of was hij een autonome leraar? Als hij deel uitmaakte van een organisatie, hoe denkt men daar dan over zijn gedrag? Of als hij autonoom was, kunnen we daaruit leren dat dat gevaren meebrengt?
Ik zie met bewondering dat de leraren die zijn naam probeerden te beschermen (zoals iedere verdachte in Nederland toekomt) zich nu open stellen voor gesprek en hoop dat de beide vleugels onder de leraren zich daarin verenigen. En gezamenlijk optreden in het herstel van schade toegebracht aan de slachtoffers alsook aan de sangha.
Sjoerd van Leent zegt
Ook ik ben een tijd lang bij Sangha Metta geweest, en ken anderen die zich hiertoe voelde aangetrokken. Ik ben er vrij snel mee gestopt om diverse redenen, maar ook omdat ik toen al zag dat Mettavihari stelselmatig belangrijke Vinaya regels overtrad.
>> Onthechten van verantwoordelijkheid.
Dat is een zeer bijzondere keus van woorden.
>> Hiërarchie
Bijzondere woordkeus. De Vinaya erkent geen hiërarchie. Als je hier bedoeld de lijn van intreding, dan vind ik dit ook bijzonder. Mettavihari was een Mahanikaya monnik, in Thailand een van de twee grote scholen, naast Dhammayut. Her eigenaardige is, dat Mahasi Sayadaw met geen van beide veel banden had. Overigens moet ook kritisch gekeken worden naar Mahasi Sayadaw, daar waar veel centra in zijn lijn – helaas – een directe verbinding hebben (gehad) met de Junta in een tijd waar dit op zijn minst bevreemdend was.
>> En gezamenlijk optreden in het herstel van schade toegebracht aan de slachtoffers
Dat mag een heldere taak zijn
>> alsook aan de Sangha.
Ik weet niet wat je hiermee bedoeld. Is dit de Bhikkhu en/of Bhikkhuni Sangha? Als zodanig, dan worden hier al pogingen toe ondernomen, bijvoorbeeld via: https://sujatoeurope.wordpress.com/
Let op, dat – binnen de lijn van Theravada, maar ook Mahayana en Vajrayana – er op dit moment geen sprake is van een gewortelde Bhikkhu of Bhikkhuni Sangha. Daartoe moeten namelijk beide Sangha’s geworteld raken, wat betekend dat alle Sangha aangelegenheden in Nederland moeten kunnen plaatsvinden. Dat is nu niet zo Dit is naar mijn idee een extra zorg, omdat er oneigenlijke verhoudingen ontstaan door een te beperkte – zij het oncontroleerbare – aanwezigheid. Zie: https://boeddhistischdagblad.nl/51789-het-bouwen-aan-een-betrouwbare-sangha-van-bhikkhu-en-bhikkhunis/
Nirvair Kaur Curtis de Ruiter zegt
Het is onaanvaardbaar om te zeggen ‘we wisten het niet’! Dit excuus hebben we ergens eerder gehoord….
Ik neem aan dat in 2006 toen er 14 leraren werden aangewezen om de traditie voort te zetten deze door jaren lange en langdurige training en retreates met hun leraar gingen. Dat ‘Vipassana-Inzicht’ ook betekende inzicht te hebben in de ‘idiosynchracies’ oftewel gewoontes en voorkeuren van mede-leraren, ook hun Bhikkhu leraar! En men hopelijk wel degelijk wist wat er zich afspeelde in de organisatie! Anders waar zijn alle jaren van ‘Mindfulness’ study goed voor geweest?
Er is absoluut geen enkele zinnige reden om ’toxic’ situaties, of het gedrag van mensen niet bij naam te noemen! Welliswaar met compassie en begrip voor de achtergrond van de leraar en alle leraren in kwestie…
Het niet noemen van onjuist gedrag heeft een schadelijke werking voor alle partijen. Oorzaak en gevolg! Het is co-dependent gedrag; zoals in alle grensoverschrijdende situaties waar men naar de buitenwereld niet wil erkennen wat er werkelijk afspeelt! Het zijn geen leugens, geen lasterende taal of harde woorden, enkel de realiteit van een situatie en menselijk gedrag.
Het herkent – en nog belangrijker – erkent de situatie waar deze 21 jonge mannen in terecht kwamen als een realiteit, en helpt hen verder met deze ervaring in het reine te komen en het een plek te geven. Zij zijn het meest belangrijk in dit geval! En het spijt me om te zeggen… maar alle zogenaamde regels en gedragscodes hebben enkel effect als er een open dialoog is en alle leraren gezamenlijk als één front naar voren kunnen komen.
Metta…
Love & kindness
Ineke Touber zegt
Dank je wel, Hans, Sjoerd en Nirvain Kaur Curtis voor het delen van jullie ervaringen. Jullie genuanceerde persoonlijke verhalen schetsen een duidelijk beeld. Zij sterken mij in mijn opvatting dat compassie naar de slachtoffers moet gaan en niet naar de dader(s). Ik hoop dat de 13 leraren de moed zullen vinden om deze ‘erfenis’ gezamenlijk en op juiste wijze tot een einde te brengen.
Aukje Rood zegt
In de reactie en de motivatie van de 7 leraren die geen naam wilden noemen,las ik het zinnetje “ook voor de slachtoffers is het onbevredigend omdat Mettavihari niet kan helpen bij het oplossen van het door hem aangerichte leed’. Spreken over het ‘onbevredigend’ zijn voor slachtoffers is voor mij een aanname die lang niet voor iedereen zo hoeft te gelden. Wat gebeurt er mentaal en emotioneel bij een slachtoffer die tijdens gesprekken over Dhr. Mettaviahari altijd heeft ‘moeten’ zwijgen om de beeldvorming rond de leraar en de schaamte over zichzelf niet te beschamen (herhaling van trauma). Mens en gebeurtenissen bij naam noemen, oftewel de werkelijkheid zien zoals deze is in dit geval was, leidt m.i. naar werkelijke heling. Ook dat is een aanname. Ik waardeer ten zeerste de openheid die de 6 leraren gegeven hebben en voor mij heeft dat niets te maken met wel of niet kunnen vergeven. Ik vertrouw op twee kwaliteiten: vertrouwen en inzicht.