Michelle Martin, de ex-vrouw van de Belgische kindermoordenaar Marc Dutroux en meest gehate vrouw in België, probeert vervroegd vrij te komen. Zij is door een rechtbank veroordeeld tot dertig jaar gevangenisstraf wegens medeplichtigheid aan het ontvoeren, opsluiten en de moord op vier meisjes en het gevangenhouden van twee andere meisjes in het huis van Dutroux. Het gaat om gruwelijke feiten die de wereld schokten.
De rechtbank in Bergen heeft onlangs ingestemd met haar verzoek tot voorwaardelijke vrijlating, onder voorwaarde dat Martin de resterende veertien jaar van haar straf in een klooster in Namen gaat wonen. De leiding en bewoners van het klooster van de Clarissen in Malonne hebben daarin toegestemd. Zien zij daar nu toch nog van af dan zal Martin de rest van haar straf in de gevangenis uit moeten zitten.
De zusters Clarissen staan door hun menselijke en warme beslissing onder grote druk. Toen bekend werd dat zij een meervoudige moordenaar, in ieder geval een medeplichtige aan kindermoorden, zouden opnemen, brak de publieke verontwaardiging los. Een deurwaarder legde deze week namens de familie van een vermoord kind beslag op de spullen van Martin in het klooster, om zo het betalen van een schadevergoeding door Martin veilig te stellen. De verwachting is dat dit nog maar het begin van acties tegen het klooster zijn.
De zusters beroepen zich op hun christelijke beginselen. Zij veroordelen de daad, maar de dader krijgt bij hen een nieuwe kans. Zoals ook Jezus zou hebben gewild.
Al weken volg ik in Belgische media de felle discussie rond de vervroegde vrijlating van Michelle Martin. Zij wordt net als Dutroux (tot levenslang veroordeeld) afgeschilderd als een beest die geen kans verdient om de gevangenis voortijdig te verlaten. De zes jonge slachtoffers waren ook kansloos in de gevangenis in de kelder van het huis van Dutroux, vinden ze. Ik vind de verontwaardiging wel begrijpelijk, de verschrikkelijke feiten zijn niet zo lang geleden gepleegd en de wonden zijn zo vers.
Maar tegelijkertijd vraag ik me ook af hoe wij als boeddhisten daarmee omgaan. Wij veroordelen ook de daad, maar hoe gaan we met de dader om? Zullen wij in onze centra en instituten zo’n vrouw willen huisvesten. Die zelf geen enkel respect voor menselijk leven toonde.
Zijn wij boeddhisten, die normaal niet zo aan de weg timmeren, bestand tegen de publieke druk en veroordeling, zelfs verguizing, als we een moordenaar gelegenheid bieden om aan de gevangenis te ontsnappen. Waar kiezen we voor? Ik ben benieuwd naar de reacties.
Edel zegt
De Boeddha nam de seriemoordenaar Angulimala in de orde op en hij werd al heel snel een Arhat. Dat belette niet dat hij op zijn bedelronde regelmatig een steen naar het hoofd gegooid kreeg of in mekaar geslagen werd.
KP zegt
Zinloze discussie. De wet moet worden toegepast. Levenslang is levenslang.
Joop Hoek zegt
KP, Michelle Martin kreeg geen levenslang maar dertig jaar celstraf. Het gaat om een vervroegde invrijheidstelling.
KP zegt
Sorry, mijn onwetenheid ( het staat wel anders in het artikel ). Mijn punt is het volgende. Het komt noch aan Christenen, noch aan Boeddhisten ( als groep ) toe, daar standpunten over in te nemen. In een democratische rechtstaat, regelen we dit volgens wetten die de meerderheid van de bevolking gekozen heeft. De wet moet worden toegepast, dat is alles. Een vervroegde invrijheidstelling is hier totaal ongepast. Als een klooster ( Christelijk of Boeddhistisch ) haar zou opnemen, zal dit dan het lijden verminderen of vermeerderen, en voor wie ?
Gerard zegt
De wet biedt deze mogelijkheid, dus ze wordt toegepast. Dan is een vervroegde invrijheidstelling helemaal niet ongepast.
Peter zegt
Het betreft hier de tweede veroordeling van Michele voor dezelfde feiten (ontvoeren en/of hulp bieden aan ontvoering) en bij de vorige voorwaardelijke invrijheidsstelling ging ze ook in het klooster.
In Belgie werd de doodstraf afgeschaft, wat al een vorm van mededogen is vanwege de Belgische justitie.
Deze zomer was ik in Portugal en heb ik een bloemenperk schoongemaakt bij vrienden die er wonen. Er stonden een paar prachtige kaktussen van wel 1,5 meter hoog en breed. In al hun mededogen hebben deze cactussen schaduw gegeven aan andere planten die daardoor konden wortel schieten in de koelte van de schaduw. Edoch werden de kaktussen nadien volledig overwoekerd door deze planten die bovendien de ochtendauw vasthielden, waardoor de cactussen begonnen te schimmelen.
Het is natuurlijk nooit makkelijk het juiste evenwicht te vinden tussen mededogen en zelfbescherming.
Mogen alle levende wezens gelukkig zijn.
Joop Hoek zegt
KP, er is toch echt dertig jaar vermeld in het artikel.
KP zegt
Je hebt gelijk.
Ik interpreteerde de zin ” zij wordt net als Dutroux ( tot levenslang veroordeeld )” wat verder in het artikel verkeerd … met mijn excuses.
Paul zegt
Medemenselijk tonen, en die mevrouw opnemen in het klooster, lijkt me ook in de Boeddhistische traditie goed verdedigbaar.
Ujukarin zegt
Misschien behulpzaam:
Recent praatje in Boeddhistisch Centrum Gent, geinspireerd door het geval-Martin. Door Dh. Dhammaketu (auteur van ‘Boeddha Nu’, uitgeverij Asoka).
http://www.freebuddhistaudio.com/audio/details?num=LOC1333
Isa zegt
Cfr. Milarepa?