De Centraal Tibetaanse Administratie (CTA), de Tibetaanse regering in ballingschap, heeft donderdag een verklaring uitgegeven waarin de systematische pogingen van China om de Tibetaanse taal uit te roeien worden benadrukt en waarin deze acties worden beschreven als een “tweede Culturele Revolutie” in Tibet.
Volgens de CTA omvatten deze inspanningen het verwijderen van het Tibetaans uit onderwijsinstellingen, met name in toelatingsexamens voor universiteiten, wat tot bezorgdheid heeft geleid onder Tibetaanse studenten, kunstenaars en docenten. Ondanks officiële ontkenningen suggereren lokale berichten dat de Tibetaanse taal mogelijk wordt uitgesloten van de komende examens, waarbij de regering sociale media gebruikt om de reacties van het publiek te peilen voordat dergelijk beleid wordt ingevoerd.
Scholen gesloten
Volgens de verklaring heeft de Chinese regering sinds 2021 systematisch Tibetaanse taalscholen gesloten, vooral in kloosters, en de sluiting van verschillende Tibetaanse taalprogramma’s afgedwongen. Het harde optreden werd in 2022 geïntensiveerd en was gericht tegen instellingen die gespecialiseerd onderwijs in de Tibetaanse taal aanboden, ondanks voorafgaande goedkeuringen van de overheid.
Deze acties passen in een bredere strategie van “culturele assimilatie” die wordt beschreven in een witboek uit 2024, waarin de “Chinese nationale eenheid” wordt benadrukt in plaats van etnische identiteit. Het beleid is erop gericht de Tibetaanse taal en cultuur te vervangen door het Chinees, zoals blijkt uit de sluiting van Tibetaanse bewegwijzering en het stimuleren van Chinees onderwijs op scholen.
Gedwongen scheiding
Het artikel benadrukt ook de gedwongen scheiding van Tibetaanse kinderen van hun families en de bevordering van de Chinese taal en “patriottisch onderwijs” vanaf jonge leeftijd. Dit heeft in het verleden tot protesten geleid, zoals de studentenprotesten in 2015 in de Malho Prefectuur tegen het opleggen van Chinees onderwijs.
De CTA heeft haar bezorgdheid geuit over de toekomst van de Tibetaanse taal en cultuur en wijst op de toenemende problemen bij het behoud van Tibetaanse tradities, waaronder Tibetaanse geneeskunde, astrologie en religieuze geschiedenis. Ondanks protesten en verzet blijven de Chinese autoriteiten beleid uitvoeren dat het voortbestaan van de Tibetaanse cultuur bedreigt, waardoor een groeiende taal- en cultuurcrisis ontstaat.
Politieke status
De kwestie Tibet draait om de politieke status van Tibet en zijn relatie met China. Tibet was eeuwenlang een onafhankelijke entiteit voordat het Chinese Volksbevrijdingsleger in 1950 zijn intrede deed. In 1951 eiste China de soevereiniteit over Tibet op, wat tot politieke onrust leidde.
In 1959 kwamen de Tibetanen in opstand en vluchtte de Dalai Lama naar India, waar hij tot enkele jaren terug de politieke leider was van de Tibetaanse regering in ballingschap. China beschouwt Tibet als een integraal onderdeel van zijn grondgebied, terwijl veel Tibetanen streven naar meer autonomie of onafhankelijkheid. Zorgen over de mensenrechten, waaronder beperkingen van de vrijheid van godsdienst en het behoud van cultuur, blijven centraal staan in het voortdurende geschil.
