Een nieuw verhaal over het schooltje, hét een centrum voor prentkunst. Stichting Nobilis wordt steeds mooier, leuker, interessanter. Naast prachtige tentoonstellingen van vooraanstaande grafici kan men er ook workshops volgen, een PowerPointpresentatie over het Fochtelooerveen bijwonen, geïllustreerde boeken, cahiers of grafiekmappen kopen. Maar ook voor het raadplegen van de collectie ( 70.000 stukken) kan men er terecht. Zelfs voor de inwendige mens wordt zorg gedragen en dat alles onder de bezielende leiding van Pieter die zich sinds 1991 inzet voor de prentkunst.
Wat een voorrecht om daar weer eens een workshop te mogen volgen. De expositieruimte is tijdelijk aangepast: tafels met glasplaten, inkt en rollers ,burijnen, berkenhouten plankjes, doordrukpapier, oude lappen en zelfs figuurzagen.
En deze keer worden we begeleid door niemand minder dan Antje Veldstra: een fenomeen in de prentwereld van ons land, staat er op de website van Stichting Nobilis www.stichtingnobilis.nl te lezen. Wat fijn om door deze kunstenaar wegwijs te worden gemaakt in de mooie maar moeilijke techniek van de houtdruk. Na de eerste uitleg mogen we aan de slag, maar in mijn hoofd maalt het van de vele vragen en die ga ik ook stellen. Ja maar… hoe… en dan…? Het antwoord verrast me: doe maar gewoon wat ik zeg en dan komt het goed. Het komt goed! Dus stapje voor stapje gaan we door het proces van hout snijden, ininkten en afdrukken, weer snijden, afdrukken, nog meer wegsnijden, iets er uit figuurzagen, nogmaals ininkten, weg snijden en tot slot zoveel wegsnijden dat alleen de donkere kleuren nog afgedrukt worden. En de hoge lichten dan? Daar zijn we mee begonnen, omgekeerd denken dus. Na uren intensief bezig te zijn geweest zie je dan eindelijk het resultaat. Was ik er tevreden over? Nou, niet bepaald, want als je er aan begint heb je een beeld voor ogen zoals je “denkt” dat het er uit gaat zien. Een begaafde kunstenaar, zoals Antje, zal dat beeld wel kunnen realiseren, maar een beginneling moet dat beeld loslaten. En dat is wel een van de moeilijkste dingen in het leven: loslaten.
Deze workshop was weer een ervaring om nooit te vergeten en die mij leerde dat loslaten van beelden in mijn hoofd nodig is. Om je staande te houden in deze complexe wereld moet je ook vele andere beelden en denkbeelden loslaten. Beelden over de wereld en hoe die zou kunnen zijn, een wereld die je niet in de hand hebt. Even niet denken aan hoe slecht het gaat met onze mooie blauwe planeet. Even niet denken aan alle problemen waar we als mensheid voor staan, zoals de opwarming van de aarde, de uitputting van de planeet, de luchtvervuiling, de plastic soep in de oceanen, het in rap tempo verdwijnen van alle bossen. Bossen die we zo hard nodig hebben voor de biodiversiteit.
Snijden, ininkten, afdrukken, snijden, ininkten, afdrukken, snijden…het hoofd nu even leeg, net een meditatie, een concentratieoefening om de geest te sterken. Natuurlijk kan ik ook gaan mediteren op een kussen, mij urenlang focussen op mijn ademhaling, maar ik zal nooit het niveau van Matthieu Ricard bereiken. En ik zal ook nooit het niveau van Antje bereiken, net zomin als ik een Rembrandt zou kunnen worden of een begenadigd schrijver als Pieter. Het gaat om de intentie waarmee je iets doet, de intentie om iets moois te creëren zonder dat het een nadelig effect heeft op een ander of de wereld. Het komt goed.
Weer een ervaring rijker .Een ervaring opgedaan in het stille rurale dorp Fochteloo.
