De Dalai Lama, de dieven, de filmregisseur en het wonder

Rosemary Rawcliffe is de regisseur van de inspirerende documentaire “The Great 14th: Tenzin Gyatso, de 14e Dalai Lama. Morgen beleeft de film op het Mill Valley Film Festival in het Amerikaanse San Rafael de wereldpremière. Het scheelde een Chinees haartje of de film was nooit uitgebracht nadat dieven in juli dit jaar haar kantoor in Berkeley leegroofden en het voortbestaan van haar filmproductiebedrijf Frame of Mind in gevaar brachten

Toen Rawcliffe  in de ochtend van 29 juli haar kantoor in Berkeley binnenliep, ontdekte ze dat er voor 20-30 jaar aan werk van haar team was verdwenen, samen met $50.000 tot $60.000 aan apparatuur. De inbrekers waren vertrokken met harde schijven, computers en andere waardevolle apparatuur; zelfs alledaagse maar essentiële zaken zoals kwitanties en andere papieren waren verdwenen. Ook het materiaal van ‘The great…’ was gestolen.

Maar in plaats van geestelijk in te storten bleef de Emmy-winnende filmmaker vastberaden. De beoefening van meer dan 30 jaar Tibetaans boeddhisme, gekoppeld aan talrijke gesprekken met de Dalai Lama in India, hield haar geestelijk op de been. De regisseur ervaart het boeddhisme als een routekaart voor als je verward, gekwetst of depressief bent.

Tijdens het schoonmaken van haar kantoor ontdekte Rawcliffe dat de dieven een kleine harde schijf over het hoofd hadden gezien. Waarop het materiaal van de documentaire over de Dalai Lama. Ze had de film kort ervoor gekopieerd zodat ze een back-up zou hebben.

Het filmmateriaal moest nog steeds bewerkt worden en Rawcliffe schatte dat ze nog 30.000 tot 40.000 dollar extra nodig had om de film klaar te maken voor een wereldpremière op het Mill Valley Film Festival, waar ook twee van haar vorige films in première waren gebracht. Zelf wist ze met een inzamelingsactie 12.000 dollar bij elkaar te brengen.

Rawcliffe zegt dat haar vaak werd gevraagd waarom ze haar werk niet in een cloud had ondergebracht. Ze geeft aan dat zelfs een cloud niet veilig is voor China, die de Dalai Lama als een vijand ziet. Zelfs met haar Wikipedia-pagina’s en websites van de film zijn geknoeid, zegt ze, zo erg dat ze haar Wikipedia-pagina heeft verwijderd.

Oorspronkelijk zou Rawcliffe’s film een fictief drama worden met de Dalai Lama in de hoofdrol. Dat idee bloeide op terwijl ze werkte aan een derde documentaire in haar Tibetaanse vrouwenreeks. Ze had de Dalai Lama geïnterviewd en was in Londen in gesprek met zijn jongere broer Tenzin Choegyal – die de vertoning van 10 oktober zal bijwonen. Uiteindelijk werd het scenario herschreven en is van het materiaal met instemming van de Dalai Lama een speelfilm gemaakt.

Het grootste obstakel was de financiering, ook door tegenwerking van China. Het filmproject stagneerde, maar met al het beeldmateriaal dat ze tijdens haar interviews maakte, maakte Rawcliffe uiteindelijk een unieke documentaire – een mix van archiefmateriaal en de medelevende, rustgevende woorden van de Dalai Lama.

Rawcliffe hoopt dat de woorden van de spirituele leider de perfecte balsem zullen zijn in een tijd van schrille disharmonie. De kaartverkoop weerspiegelt zeker een honger naar mededogen; de wereldpremièrevoorstelling op het MVFF was in vier minuten uitverkocht.