Het massatoerisme heeft deze boeddhistische plek nog niet ontdekt, maar een bezoek aan de Dazhaotempel, wat letterlijk ‘grote tempel in het Tibetaans betekent, in Binnen-Mongolië in China, is zeer de moeite waard. De tempel, gebouwd onder de heerschappij van Alatan Khan, was de eerste structuur van wat de stad Hohhot zou worden, de huidige hoofdstad van het gebied. De blikvanger is een 3 meter hoog zilveren beeld van Boeddha Shakyamuni.

De bouw van de tempel werd voltooid in 1580 tijdens de Ming-dynastie (1368-1644). De plaats werd het centrum van religieuze pelgrimstochten nadat het beeld gezegend was door Sonam Gyatso (1543-88), die in 1586 vanuit Tibet op reis ging voor de inwijding. Zijn zegen zou de Dazhaotempel hebben beschermd tegen de verwoestingen van oorlogen. De tempel, door de bewoners vaak de Zilveren Boeddha Tempel genoemd, oefent nog steeds grote invloed uit in de regio.

Volgens de legende zou Huangtaiji, zoon van de oprichter van de Qing-dynastie (1644-1911) Nurhaci, Ligdan Khan, koning van het Mongoolse Rijk, naar Hohhot hebben gejaagd en de stad in brand hebben laten steken. Toch spaarde hij de Zilveren Boeddha Tempel en hield later toezicht op reparaties en een uitbreiding ervan. De tempel werd omgedoopt tot Wuliang, wat ‘oneindig’ betekent, met een naambord in Manchu, Han en Mongoolse talen.

Het Grote Boeddhahuis van de tempel bleef gespaard tijdens de turbulente Chinese culturele revolutie (1966-76) van Mao Zedong omdat het destijds als magazijn van een kledingfabriek werd gebruikt en door soldaten werd bewaakt. Kostbare relikwieën zoals boeddhabeelden, fresco’s, sculpturen, schilderijen en boeddhistische geschriften bleven gespaard.

Het Dazhao Tempelcomplex beslaat een gebied ter grootte van bijna zes voetbalvelden. De architectuur is een combinatie van Tibetaanse en Han elementen. Chinese kroonlijsten, dierenfiguren op dakranden en dakpannen weerspiegelen de Han-stijl, terwijl rijen gebedsmolens en kleurrijke fresco’s van Tibetaanse invloeden komen. De geel geglazuurde dakpannen markeren de site als een keizerlijke tempel van de Qing-dynastie.

De tempel is een beetje een smeltkroes van religies. Naast het Tibetaanse boeddhisme zijn bezoekers vaak verbaasd over elementen van het zenboeddhisme en zelfs Guan Gong, een historische figuur die in het taoïsme wordt aanbeden als symbool van loyaliteit. De belangrijkste architectonische structuren van de tempel zijn de belangrijkste poort, het hemelse koninklijk paleis, het Bodhi paleis, de Sutra Hal en de Grote Boeddha Hal.

De “drie wonderen” zijn het zilveren Shakyamuni beeld bedekt met bladgoud, twee drakensculpturen van papier en karton en fresco’s van juwelenverven. De twee 10 meter hoge opgerolde draken zijn gemaakt van papierpulp en klei. Ze overleefden vrijwel onbeschadigd meer dan 400 jaar. De fresco’s zijn geschilderd met goud, koraal, turkoois en lazuriet. De meeste kleuren hebben tot vandaag hun glans behouden.