Het Kerstverhaal wordt ook in vele niet-christelijke landen gevierd, want het bevat een belangrijke boodschap voor iedereen in elke cultuur. Het gaat om één van de belangrijkste grondslagen van de samenleving: de gastvrijheid.
Een eenvoudig echtpaar, de vrouw hoogzwanger, is onderweg en op zoek naar een onderkomen voor de nacht. Maar het krijgt overal hetzelfde antwoord: er is geen plaats. Bij de eerbare mensen vinden ze geen onderdak, maar wel bij hen die zelf geen tehuis hebben.
De daklozen en zwervers, de natuur die hebben altijd volop plaats en met blijdschap worden ze ontvangen. Dat is de kern van het Kerstverhaal, een wonderlijke vertelling over gastvrijheid, vaak ook met religieuze diepgang gevierd. De natuur, de engelen en God zelf, zijn altijd gastvrij als je geen thuis hebt.
Het Kerstverhaal speelt ook in Nederland. In de politiek wordt voortdurend gepleit voor de invoering van het kinderpardon. Het antwoord van regering en parlement is overduidelijk: er is geen plaats in onze herberg. Dat wordt gedacht, het wordt ook openlijk gezegd en zelfs met wetgeving onderbouwd.
Onze wetgever is als een geblinddoekte Vrouwe Justitia die zich strikt aan de wet houdt. Die niet kan zien dat het gaat om een kind zonder onderdak en toekomst. Het gebrek aan toekomst is wel de ergste armoede die een kind kan lijden. Gastvrijheid schept toekomst als er geen plaats is.
Mooie Kerstdagen wens ik allen toe als een diepe ontroering van gastvrijheid.
