Welnu monniken
Nadat een monnik naar een plaats in de wildernis is gegaan
Naar de voet van een boom
Gaat hij met gekruiste benen zitten
Met rechte rug
Terwijl hij zijn aandacht richt op zijn ademhaling
Hij ademt bewust in
Hij ademt bewust uit
De Boeddha
(Satipatthana Sutta; MN 1 55-63)
November 1996, Thailand
Ik was de weg kwijt. Ik zag door de bomen het bos niet meer. Verwarring in mijn hart…Zen, Tibetaans Boeddhisme, Theravada Boeddhisme, Advaita, …Shikantaza, Dzogchen, Mahamudra, Vipassana, …
Mijn hoofd duizelde.
Ik was vastbesloten het pad te volgen dat volgens de Boeddha leidt naar de hoogste vorm van geluk, maar liep verloren in een doolhof van scholen, tradities en meditatietechnieken. Ik besloot de tijd te nemen om ze te verkennen, onderzoeken, beoefenen.
Ik reisde van leraar naar leraar, van klooster naar klooster, van land naar land, twaalf jaar lang. Mijn honger was niet te stillen. Dat is inmiddels twintig jaar geleden. Dingen vielen op hun plek. Er kwam helderheid. En duidelijkheid. En zicht op het totaalplaatje. Ik zie het bos.
Mijn conclusie is simpel. Alle vormen van boeddhistische geestestraining leiden naar hetzelfde doel. Alle tradities zijn waardevol. Alle scholen hebben hetzelfde voor ogen: Contact maken met het wezen van je bestaan. Rusten in de uitgestrekte, innerlijke ruimte van je natuurlijke staat. Drinken van een onuitputtelijke bron van innerlijke stilte.
En weten dat je niet deze beperkte persoon bent met problemen, worstelingen en moeilijkheden. Maar dat de kern van je wezen onbeperkt en oneindig is. Niet als een concept of idee in je hoofd. Maar als een intuïtief weten.
Die realisatie noemt de Boeddha ‘Acala Sukha’ (de staat van onwankelbaar geluk). Ik laat deze avond de Boeddha zelf spreken. De Satipatthana Sutta (Toespraak over het viervoudig cultiveren van de Aandacht) is 1 van zijn belangrijkste toespraken. De Boeddha geeft hier duidelijke en directe aanwijzingen voor meditatie, niet alleen zittend onder een boom met gekruiste benen, maar ook in het dagelijkse leven.
Deze sutta is de basis waarop alle scholen en tradities zich baseren. Van hieruit vertrekkend en gebaseerd op persoonlijke ervaring tracht ik deze avond een helder overzicht te geven van de verschillende meditatievormen en -tradities. Om te komen tot 1 heldere conclusie:
Alle wegen leiden naar hetzelfde doel:
Anuttara Santivarapadam, The supreme State of sublime Peace, De ultieme Staat van sublieme Vrede (MN:26:17)
Op vrijdag 8 december 2017 geeft Paul Van hooydonck een dhammatalk in het boeddhistisch Ehipassiko in Deurne, Vlaanderen: ‘De Wereld van Meditatie’.
Paul verbleef twaalf jaar in boeddhistische kloosters in Nepal, India, Sri Lanka, Birma, Thailand en Engeland. Hij werkte als meditatieleraar in een Tibetaans centrum in Nepal (Ganden Yiga Chözin), in een meditatiecentrum in Sri Lanka (Nilambe) en in de Peradeniya University, de grootste universiteit van Sri Lanka. En was monnik in de traditie van het Theravada boeddhisme (de oude school). In 2008 richtte hij het Ehipassiko Boeddhistisch Centrum in Antwerpen op.
