Een mooie vogel
Bewaart de witte stilte
op besneeuwde grond.
Hara Sekitei (1886-1951)
Wat een prachtige observatie. En wat een mooie vertaling.
Hara Sekitei werd geboren in het district Shimane. Hij studeerde onder Takahama Kyoshi en was, net als Kyoshi, actief in het haiku-tijdschrift Hototogisu.
Hara Sekitei was, ook net als Kyoshi, geen “oude” dichter. Beide mannen leefden tot halverwege de vorige eeuw, nog maar zo’n 75 jaar geleden. Er staan zelfs foto’s van hen op het internet. Dat maakt ze bijna tot hedendaagse dichters.
Toch voelt deze haiku als tijdloos. Sneeuwvlokken die geruisloos naar beneden vallen zijn van alle tijden. En altijd als er een witte vogel in de sneeuw staat, is hij of zij niet te zien. Of dat nu in het twintigste eeuwse Japan is of een paar honderd jaar eerder. Of nu.
Dat het om een witte vogel gaat wordt niet benoemd, maar is wel duidelijk. De vogel bewaart de witheid op de grond. Hij verstoort deze niet.
In mijn zin: “De vogel bewaart de witheid op de grond” noem ik met opzet niet de bijvoeglijke naamwoorden die de dichter gebruikt in de haiku. Het gebruik van bijvoeglijke naamwoorden werd niet aangemoedigd in de traditionele haiku.
En toch heeft Hara Sekitei in elke regel een belangrijk bijvoeglijk naamwoord gebruikt. Het zijn deze woorden (mooie vogel, witte stilte, besneeuwde grond) die de haiku een prachtige, poëtische betekenis geven.
De vogel is niet te zien op de besneeuwde grond. Hij of zij moet dus wel wit zijn.
Ook de stilte is wit. Sneeuwvlokken dwarrelen zonder geluid naar beneden en leggen een deken van stilte over de aarde.
Bij zulke mooie woorden wordt als vanzelf de bespreking van de haiku poëtisch. En daar past dan alleen maar een mooie vogel in. Iets anders is in deze haiku niet mogelijk.
Ik spreek en lees geen Japans, dus ik kan niet oordelen over het oorspronkelijke taalgebruik van Hara Sekitei. Maar als Germain Droogenbroodt als vertaler al zulke mooie woorden gebruikt, kan het niet anders dan dat de originele haiku ook prachtig is.
Geef een reactie