TV: Een andere kijk – Hélène Christelle Munganyende

In de serie Een andere kijk praat Sarah Marijnissen met Hélène Christelle Munganyende (23).  Zwarte vrouwen uit de milleniumgeneratie worden steeds duidelijker zichtbaar in onze overwegend witte samenleving. Onder hen: Hélène. Als peuter ontvlucht zij met haar familie in 1994 de burgeroorlog in Rwanda. Ze komen terecht in Zeeland waar ze relatief beschermd opgroeit in de afgeschermde omgeving van het asielzoekerscentrum.

Als ze voor het eerst een voet buiten het AZC zet, wordt ze geconfronteerd met haar voorkomen: “Blijkbaar moeten mensen opkijken door mijn huidskleur”. Op school vraagt ze zich af wanneer je als Nederlands aangezien wordt. Door haar bi-culturele achtergrond voelt Hélène Christelle (voor haar vrienden gewoon Christelle) zich eerder een wereldburger: ze is niet gebonden aan één plek. Wat betekent thuis voor haar?

Als wij de rijkdom van de verschillende culturen beter zouden beseffen, dan zouden we elkaar beter begrijpen. Dan zou de toegevoegde waarde die wij voor de maatschappij hebben zichtbaar worden. Nu denken westerlingen vooral in termen van “de vluchtelingenproblematiek”.

Christelle mengt zich met haar columns in verschillende media zoals De Volkskrant, op vele fronten in het maatschappelijk debat over de mogelijkheden van jonge vrouwen met een migrantenachtergrond. Of het nu gaat om de culturele betekenis van kapsels met Afro haar of om de duiding van Beyoncé’s laatste album: Lemonade, het is niet aan witte vrouwen om dit altijd als eerste te becommentariëren. Het gaat over zoveel meer dan enkel de buitenkant, het gaat over de hele context van de Afro-identiteit en cultuur. Met haar rubriek op www.vileine.com probeert Christelle het feminisme te dekoloniseren. Immers het blijft belangrijk verhalen te vertellen vanuit de specifieke invalshoek van de Afro-Nederlandse gemeenschap.

Op haar 18e begint ze aan haar studie politieke wetenschappen in Brussel met als droom diplomaat te worden. Haar nieuwe missie: de empowerment van jonge (zwarte en gekleurde) meisjes, zodat zij “hun verandering in eigen hand nemen”.

In 2015 neemt ze tijdens de G20 Top deel aan de G(irls)20 top voor jonge vrouwen in Istanbul. De Girls brachten advies uit aan ‘de Top’ over hoe zij de arbeidsmogelijkheden voor vrouwen met een migrantenachtergrond kunnen verbeteren.

Hier ontstaat het idee haar bedrijf Iamshero op te richten. Jonge vrouwen met een migrantenachtergrond worden aan invloedrijke mentoren gekoppeld om ze klaar te stomen voor een succesvol entrée op de arbeidsmarkt.