Woongroep Mandril bij boeddhistische televisie

Morgenavond –zondag 13 september 2015- zendt de boeddhistische televisie een film van regisseur Biserka Šuran uit over het leven in een woongroep. De groep ‘Mandril’ in Maastricht bestaat uit negen jonge vrouwen. Ze leven intensief samen omdat ze geloven in de kracht van het samenwonen in een woongroep. Het delen van hun idealen, emoties en bezittingen heeft ervoor gezorgd dat ze in de paar jaar dat ze al samenwonen een hechte familie zijn geworden.

De zusjes Anna (24) en Amber (22) wonen ook in de woongroep. Amber staat op het punt om af te studeren en maakt grote plannen voor de toekomst. Anna weet nog niet zo goed wat ze wilt en kijkt nogal op tegen het moment van afscheid. Met het afstuderen van Amber vertrekken nog een paar leden van de woongroep. Zou de groep nog wel hetzelfde zijn zonder hen? En nemen ze met het afscheid van elkaar ook afscheid van hun idealen? Deze energieke documentaire neemt je mee naar jonge idealisten van nu, op een kruispunt in hun leven, op weg naar een onzekere toekomst.

Biserka Šuran studeerde dit jaar af aan de Filmacademie met haar film Allez, Viens!. Op haar zestiende meldt ze zich aan voor de Filmacademie, maar wordt niet aangenomen. Ze gaat Media en Entertainment Management studeren en maakt in het kader van die opleiding de documentaire Uit Liefde over mannen die mishandeld worden door hun vrouwelijke partner. Met die film – in mei 2012 uitgezonden door de VPRO – wordt ze aangenomen.

In Filmnieuws spreekt ze zich uit over de documentaire over de woongroep.

Je film gaat over een woongroep in Maastricht. Waar kwam dat idee vandaan?

“Ik maak me vaak boos over dingen die ik zie. Maatschappelijke zaken en over hoe de wereld in elkaar zit. Bijvoorbeeld over dat er zo weinig geprotesteerd wordt. Zelfs niet tegen ontwikkelingen die onze generatie aangaan. De maagdenhuis-bezetting stelde me een beetje gerust, maar goed, mijn research-fase was een jaar eerder. Het is niet leuk om vanuit iets negatiefs te werken of om uit te gaan van een gemis. Interessanter is het om mensen te laten zien die het anders doen. Op die manier hoop ik anderen te inspireren.”

Hoe heb je de woongroep gevonden?

“Ik ging bij heel veel groepen langs. Een hele tijd was ik bezig met Ecodorp Bergen. Die mensen zijn het eerste Ecodorp van Nederland aan het oprichten en daar was ik lang research aan het doen. Toen kwam daar asbest op het terrein, dus zij moesten hun caravans uit. Dat was jammer, want die groep vond ik interessant omdat ze zo’n hele grote droom hebben en er tegelijkertijd ook heel veel frictie was in de groep. Plan B was de Mandril; politiek en cultureel centrum in Maastricht. Die groep bestond uit meisjes van mijn leeftijd, of eigenlijk jonger nog: zo tussen de 20 en de 25. Ik vond hen heel leuk, maar ik twijfelde of er echt een verhaal in zat. Ja, er was vast wel een conflict, maar kun je daar bij komen? Omdat er dus asbest kwam in dat Ecodorp, werd ik gedwongen te switchen. Dat is me heel goed bevallen. Ik ben heel blij dat zij het uiteindelijk zijn geworden.

“Ze leiden zelf dat politiek en culturele centrum, waar ze van alles organiseren. Ze zijn heel politiek actief: organiseren concerten en workshops en ze wonen met z’n allen heel bewust in een woongroep. Ze proberen een anti-kapitalistisch leven te leiden door al hun kleren te delen. Eten verzamelen ze door te dumpster diven. Alles doen ze heel intens en heel bewust. Daar wilde ik een film over maken.”

“Ik heb de vorm van de film merendeels laten afhangen van wat ik zou vinden. Ik wilde dat je er in de film als kijker bij bent, dat je echt aan de keukentafel zit; als een vlieg op de muur. Dat was bij beide groepen het uitgangspunt; erbij zijn, zonder te veel aanwezig te zijn. Op een gegeven moment merkten we wel dat als mensen altijd in een groep zijn, het soms moeilijk is om ze individueel naar voren te laten komen. Uiteindelijk hebben we nog op een van de laatste dagen aparte scènes gedraaid waarbij ze twee aan twee met elkaar in gesprek zijn.”

En dat heb je ook een beetje geregisseerd?
“Ik heb vragen bedacht en die stellen ze aan elkaar.”

En is dat voor de kijker duidelijk?
“Dat is heel duidelijk. Het is ook een stijlbreuk.”

En dat werkt?
“Ja, ik hou wel van stijlbreuken. Je moet ervan houden.”