Bermmeditatie van een wegwerker.
Iedere zondagochtend ga ik in een willekeurige berm op mijn hurken zitten mediteren over de weg.
Als een voorbijganger vraagt waarom ik daar op mijn hurken zit, zeg ik dat ik kwalijk op de zijne kan gaan zitten. In werkelijkheid zit ik op mijn hurken omdat ik niet ook nog een zafu mee wil zeulen.
Om voertuigen groot en klein te waarschuwen voor mijn aanwezigheid zet ik mijn draagbare werk-aan-de-wegbord aan de weg, met een zandzak op het frame tegen het wegwaaien.
Mocht je ooit zo’n bord langs de weg zien staan, dikke kans dat ik erachter zit. Minder vaart als je moet, stop desnoods maar stel geen vragen. Ik mediteer met open mond en open ogen – dat zegt genoeg.
