Deel 2 van een dwaalgesprek in 14 delen over niet-weten als sleutel zonder slot voor de poort zonder poort. (De delen kunnen los van elkaar gelezen worden.)
Hans: Woorden uit de filosofische, spirituele en religieuze literatuur die er voor mij toe doen begrijp ik allemaal als niet-weten.
Sofie: Eufemismen.
Hans: Ik ben heus niet dom en ik heb moeilijke woorden met de paplepel ingegoten gekregen, maar zonder deze vertaalslag is het voor mij allemaal abacadabra.
Sofie: Jij maakt overal niet-weten van.
Hans: Niet-weten is mijn loper, mijn moedersleutel, mijn passe-partout voor de meest uiteenlopende tradities en ideeën. Ik open er poorten mee die anders gesloten blijven.
Sofie: Welke tradities bijvoorbeeld?
Hans: Zen, taoïsme, advaita, soefisme. Levensbeschouwelijke tradities, verlichtingstradities, mystieke tradities. Overal waar gezocht wordt naar het Hogere, Waarheid, Wijsheid, Vrede en Geluk.
Sofie: Welke ideeën bijvoorbeeld?
Hans: Non-dualiteit, liefde, keuzeloos gewaarzijn, het zelf, maya, overgave, zoheid, koan, eenvoud, transmissie, de natuurlijke staat, verlichting, eeuwige wijsheid…
Sofie: De hele mikmak.
Hans: Die woorden kan ik alleen maar begrijpen als mooispraak voor niet-weten.
Sofie: Noem dat maar begrijpen.
Hans: Begrijpen tussen aanhalingstekens. Begrijpen als niet-begrijpen. Het bekende herleiden tot het onbekende. Waar het vandaan komt. Waar het thuishoort.
Sofie: Lekker makkelijk.
Hans: Je kan er niet stom genoeg voor zijn.
Sofie: Tref jij het even.
Hans: Het is me op het lijf geschreven.
Sofie: Niet-weten als sleutel.
Hans: Zonder slot.
Sofie: Voor een poort zonder poort.
Hans: Kijk, jou hoef ik niks meer uit te leggen.
