Eschatologie is de theologie van het laatste oordeel en het einde der tijden. Je vind het idee van een eindtijd terug in bijna alle grote religies, waaronder het christendom, het judaïsme, de islam en het boeddhisme maar ook, bijvoorbeeld, bij de Maya en bij kleine sectarische religies.
Een modern voorbeeld van eschatologie zien we in de non-dualistische interpretatie van het Thomas Evangelie door Marcel Messing, die de komst van het Rijk Gods uitlegt als het einde van de subjectieve werkelijkheid, mijn werkelijkheid, die waarin ik, juist als subject, afgescheiden ben van de rest van de wereld, die mij tot object dient.
Niet het universum als geheel maar mijn subjectieve dualistische wereld zal vernietigd worden. Niet door een cataclysme maar door het inzicht in haar ware, non-duale aard. De werkelijkheid is al het Rijk der Hemelen, maar we zien het niet. We leven de Waarheid al maar we weten het nog niet.
In deze visie is het dus niet de werkelijkheid als zodanig die vernietigd moet worden maar de schijnwerkelijkheid in ons, en wij met haar, zodat eindelijk de Ene Werkelijkheid die wij zijn aan de dag kan treden.
In niet-weten is het niet de objectieve, stoffelijke wereld die eraan gaat en ook niet de subjectieve, dualistische wereld, maar ieder denkbeeld, en daarmee ieder wereldbeeld – niet alleen het dualistische maar ook het non-dualistische, het monistische, het nihilistische en het pluralistische.
BOEM!
Het einde der tijden is het einde van de denk-beelden. Het einde van de denk-beelden is het einde van het weten. Het einde van het weten is het einde van niet-weten.
BOEM!
Een weetniet raakt de werkelijkheid in iedere zin van het woord kwijt, en iedere zin voor de werkelijkheid. Hij weet niet eens óf de werkelijkheid is, laat staan hoe zij is, of wat, of uit hoeveel delen zij bestaat en in welk verband die staan.
BOEM!
In agnose hoeft de werkelijkheid niet vernietigd te worden want zij wordt niet verondersteld, noch als realiteit, noch als illusie. Haar bestaan wordt ontkend noch bevestigd. Agnose maakt daarom niet alleen een einde aan de bekende wereld maar ook aan het einde ervan.
BOEM!
Van een hogere of diepere waarheid of werkelijkheid is in niet-weten sprake noch geen sprake. Of dit de eindtijd of de begintijd of de tussentijd of de oertijd of nog iets anders of niets moet heten mag je zelf weten. Ik noem het mijn speelkwartier.
