Het woord athetisch (Grieks, a-, niet + thesis, het plaatsen, stelling) betekent letterlijk: niet stellend, nietszeggend.
Postmoderne teksten worden weleens athetisch genoemd omdat ze geen duidelijke stellingname bevatten. De meeste mensen kunnen daar niet tegen, ze willen heldere conclusies waarmee ze het eens zijn of waartegen ze zich kunnen afzetten.
Zelf ben ik juist een liefhebber van athetische teksten. Het maakt mij niet uit of ik te maken heb met een column in een opinieblad, een sprookje, een wetenschappelijke artikel, een discussiestuk of een gedicht; zolang de tekst maar stellingloos is of juist barst van de tegenstrijdige stellingen ben ik in mijn sas.
Toegegeven, mijn dwaalteksten bevatten heel wat beweringen, maar nooit om iets te stellen. Ze dienen als aas voor spreukenjagers of als tegenwicht voor eerdere beweringen. Ze stellen om te ontstellen.
Een dwaaltekst is voor mij geslaagd als je na lezing het gevoel hebt dat er niets onweersproken is gebleven, dat wil zeggen, in de mate waarin hij als geheel athetisch is. Niet omdat ontstellend spreken naar welke maatstaf dan ook bevoorrecht zou zijn maar omdat het een effectieve uitdrukking van agnose is.
Maken we van het bijvoeglijk naamwoord athetisch een zelfstandig naamwoord dan ontstaat het woord athese, een nieuwe pol in het woordveld these-synthese-antithese, synoniem met de lege stelling.
