Wij, van het Boeddhistisch Dagblad, hebben, om onze steeds groter wordende lezersgroep te plezieren en informeren, iets nieuws bedacht. Een boekenrubriek. Geen gewone maar een die het toepasbare van de inhoud van zo’n boek in ons dagelijks leven aan de orde stelt. In Rotterdam zeggen ze: niet lullen maar poetsen.
In onze nieuwe rubriek, die de werktitel Boer’n Boeken heeft meegekregen, worden nauwkeurig geselecteerde boeken, die al of niet een relatie hebben met het boeddhisme of die pretenderen te hebben, tegen het licht gehouden en helemaal niet gerecenseerd. Wie zijn wij om het zweet en zuchten waarmee de meeste schrijvers hun werk voltooien, nog eens over te doen.
Ons uitgangspunt is: Wat heb je aan zo’n boek? Is het uitgegeven om het banksaldo van schrijver en uitgever te spekken of geschreven en op de markt gebracht met liefde voor de lezer? Nee, geen boeken over lessen in zitten of je liefde omarmen en dat soort zaken. Daar zijn er al te veel van. Maar heel praktisch, het door de uitgever de hemel in geprezen boek is uit en wat ben je er mee opgeschoten om het te lezen. Is het voedsel of een klysma?
De vrouw die de boeken voor het Boeddhistisch Dagblad gaat lezen is een academisch gevormde boerin. Een stoere vrouw zonder flauwekulletjes. Ze is niet altijd aardig en dat merk je al snel. Met die instelling gaat ze ook de bedoelingen van de auteurs beoordelen. Volgende week maken we meer over haar bekend.
Paula Kuitenbrouwer zegt
“De vrouw die de boeken voor het Boeddhistisch Dagblad gaat lezen is een academisch gevormde boerin. Een stoere vrouw zonder flauwekulletjes. Ze is niet altijd aardig en dat merk je al snel”.
Ik ben ook academisch en stoer maar, in tegenstelling tot boerin, vrijwel altijd heel aardig, vooral voor arme schrijvers. Zal ik ook meelezen? Ik heb geen hond. Mijn dochter heeft 3 cavia’s. Dat is toch ook prima? ;-)
nic schrijver zegt
Paula,
Dat lijkt me zo gek nog niet.
Waarom zou één iemand boeken toetsen op praktische toepasbaarheid en kun je niet beter aan ervaringsdeskundigen vragen hoe ze de tekst konden verwerken in het dagelijks leven.
De andere kant is dat je iets nieuws ruimte moet geven om zich te ontwikkelen.
Als ook academisch geschoolde (inflatie dreigt voor deze titel) zal ik kijken wat komen gaat.
:-)
Paula Kuitenbrouwer zegt
Je hebt gelijk, Nic. Ik ben gewoon een beetje bang voor een onaardige boerin met een enge hond.
Joop Ha Hoek zegt
Onze boerin is meestal wél heel aardig en heeft vele vrienden die van haar houden. Met de voortvarendheid waarmee zij haar land bewerkt beziet ze ook de inhoud van boeken. Down to earth. En wat niet in het artikeltje stond: zij is ook bio boerin. Een echte.
Hans Kamphof zegt
Hopelijk wordt er door deze dame lectuur geadviseerd welke ook voor niet-academici toegankelijk is.
Een groet met Vrede & alle Goeds van Hans