Boeken – de kosmische moeder

In dit boek neemt Agnes Holvast je mee op haar spirituele reis. Een verhaal dat raakt en verrijkt. Het zet aan het denken over wie je bent en wie de mens ten diepste is. Een dapper verhaal, een ontroerend verhaal. Het is door de dialoogvorm tussen Agnes en haar goddelijke kern (de bron) een gemakkelijk te lezen boek. Maar ze maakt bij de vragen die ze zich stelt er niet gemakkelijk van af. Bij zaken als het opvoeden van kinderen, (voorbije) liefdesrelaties, seksualiteit, de band met haar ouders onderzoekt ze zichzelf. Diepgaand bevragend. Het roept soms lezend ongemak op door de zeer openhartige confrontaties met haar wanhoop, haar pijn en twijfels. Maar nergens wordt het verhaal sentimenteel of ontaardt het in slachtoffertranen. Het ongemak van de lezer is het ongemak van de herkenning van haar thema’s en worstelingen. Maar ook het ongemak van de herkenning dat de weg naar loutering, bevrijding en inzicht in het goddelijk weten (dat in elke mens aanwezig is) geen comfortabele reis is. Je moet durven. Je moet besluiten te gaan. Ondanks het intuïtieve weten dat je veel te verduren gaat krijgen. Maar wel met de intuïtieve wetenschap dat de reis en de ontdekkingen van grote waarde zullen blijken te zijn. Ze zegt: ‘geef eenvoudigweg steeds het hoogste deel van jou de leiding. (…) je kunt kiezen hoe je omgaat met wat op je pad komt. (…) Het eigene van mens-zijn is keuzes maken. (…) Vraag de liefde wat zij zou doen. (…) Het doel van alles is uiteindelijk maar één ding: Dat jij je herinnert wie je bent’.

Agnes schrijft: ‘Het verleden bestaat niet. Alles wat in je leven is voorgevallen is NU in jou aanwezig en kan NU in jou geheeld worden! Je hoeft er alleen maar anders naar te gaan kijken. Je hoeft alleen maar je perspectief te veranderen. Je kunt er inbrengen wat je wilt…. Zoals vergeving: ‘vergeven is het tegenovergestelde van vasthouden. Ver-geeft. Het is niet vasthouden aan de overtuiging dat je het beter had kunnen doen. In een voetnoot hierbij laat ze Edith Stauffer aan het woord: ‘je kunt uiteindelijk alleen jezelf vergeven. Je ouders vergeven is een onmogelijkheid. Je kunt alleen jezelf vergeven dat je iets van hen verwachtte dat ze niet konden geven. Hiermee geef je jezelf en de ander vrijheid’ .

Agnes biedt alternatieven voor het mannelijke perspectief in religies. God, als man als ‘HIJ’. Het is desondanks geen strijdkreet voor een feministische theologie. Zij gaat dieper. Het besef van de scheppende kracht (een vrouwelijke kracht, die uiteraard ook in elke man te ontdekken valt) die zacht maakt, heel maakt en liefde (met een hoofdletter) is. Liefde voor al wat leeft. Daarbij aansluitend schrijft ze: ‘Binnen de mannelijke godsdiensten jodendom, christendom en islam ligt de nadruk exclusief op de mens. (…) In het oude geloof worden ook de natuur en de ziel van de dieren hogelijk geëerd’.

Agnes staat als mens middenin deze wereld van tegenstellingen. Daar reflecteert ze onder meer op met de woorden: ‘Staar je niet blind op wat er misgaat in de wereld. Focus op de liefde van je hart en wat jij in het klein kunt doen. Koester hoop en heb vertrouwen. (…) Soms zal de hoogste keuze zijn om niet te reageren en de vrede te bewaren. Soms zal de hoogste keuze zijn de strijd aan te gaan. En vaak zal je je vergissen en te ver doorgaan in het harmonie zoeken dan wel in het strijden. En dan kun je jezelf weer corrigeren. (…) Streef ernaar een zuivere strijd te leveren die niet over jouw gekwetste persoontje gaat, maar over de waarheid’.

De kern van de boodschap die ik lees in dit prachtige boek luidt: ‘(Wordt) Wakker voor wie je werkelijk bent. (…) Hoe meer besef je van je goddelijkheid gaat krijgen, hoe meer je ook je menselijkheid zal moeten omarmen. Grootsheid en kleinheid gaan hand in hand bij een evenwichtige spirituele groei’.

Aan het eind stelt ze: ‘We zijn absoluut vrij. (…) Wat de kerk als een ramp ziet, het weglopen van de mensen uit hun kerkgebouwen is in wezen een zege en precies wat er moet gebeuren. De weg van de mensheid is om te leren dat alle macht en alle wijsheid in hemzelf te vinden is, nergens anders. En om te leren dat het een gevaarlijke misvatting is om je ziel in handen van een instantie te leggen’. Dit sluit naadloos aan bij het nakend besef dat er eenheid is tussen schepping en scheppende kracht. In tegenstelling tot de grote monotheïstische godsdiensten ‘waar WIJSHEID werd vervangen door WET. Mensen moesten niet meer luisteren naar de wijsheid van hun hart, maar naar wat er in de wet geschreven stond’.

Agnes toont ons in dit liefdevolle, inspirerende boek haar weg en wat zij heeft meegemaakt. En ze reikt ons een perspectief aan dat voor ieder dichtbij ligt: ‘Het denken van het hart komt met parels van begrip…Je weet uit ervaring heel goed hoezeer jouw compassie zich verdiept heeft door alles wat je meegemaakt hebt in je leven’.

Een prachtig boek.