‘Eerst even voorstellen! Ik ben Laura, bijna 29 jaar en sinds mijn 25ste bezoek ik met regelmaat een dharmacentrum.
Sinds ik kind was, was ik al bezig met het willen oplossen van verstorende mentale houdingen: ‘waarom voel ik mij nu zo verward of boos? Hoe kan ik dit nu weghalen en weer gelukkig zijn? Waarom kwets ik deze persoon nou tegen beter weten in?’ De overtuiging dat het mogelijk is om van overduidelijk verstorende mentale houdingen bevrijd te raken zat er al jong in. Maar hoe? Ik had geen idee. Ook wist ik niet dat sommige ogenschijnlijk leuke mentale houdingen op de langere termijn een negatief effect kunnen hebben, zoals begeerte.
Toen ik in mijn eigen flatje ging wonen voelde ik me vrijer om eens te gaan ontdekken, en ik ging op zoek naar een leraar. Ik kwam al snel terecht in een Tibetaans boeddhistisch centrum van de FPMT. Hier had ik voor het eerst een ervaring van veel herkenning en ik voelde me welkom. In het eerste jaar maakte ik soms nog een uitstapje naar een zen-instelling, maar uiteindelijk koos ik om toevlucht te nemen in het Tibetaans boeddhisme. In onze traditie wordt veel nadruk gelegd op studie, waardoor je echt gaat begrijpen hoe de geest werkt. Ik vind het fijn om dingen te begrijpen.
Het is wel zo, als Nederlandse jonge vrouw opgevoed in een klein polder dorp, dat ik veel moest leren over hoe het boeddhisme de wereld ziet. En ik leer nog steeds.
In eerste instantie kwam ik met de motivatie om mezelf een beter mens te maken. Ik wilde vriendelijker zijn voor mezelf en voor anderen.
Al gauw leerde ik in een introductiecursus over onderwerpen als wedergeboorte, karma en de verlichtingsgeest. Karma verklaarde voor mij waarom er zoveel verschil is in aanleg bij verschillende mensen. De verlichtingsgeest geeft mij hoop en verbinding. Het idee van gebrek aan inherent bestaan geeft mij rust, ook al begrijp ik het nog niet.
Ik ben nog een beginner, en ik merk dat het verleggen van de motivatie van ‘ik’ naar ‘de ander’ best lastig, maar een enorme game-changer kan zijn. Ik hoop dan ook dat ik de verlichtingsgeest kan realiseren in dit leven, of anders in een volgend leven.
Er is nog zoveel wat ik niet weet en niet begrijp, maar ik heb wel sterk het gevoel dat dit voor mij een veilige richting is om dit leven waardevol te maken. Daar ben ik heel dankbaar voor.’
