Op 9 december 2024 werd in het Maitreya Instituut in Loenen een herdenkingsdienst gehouden voor Jan Paul Kool, een van de oprichters en drijvende krachten van het Maitreya Instituut. Jan Paul overleed enkele dagen eerder na een lange periode van ziekte. Tijdens de dienst, die hij zelf had gepland, haalden een aantal van ons herinneringen op aan zijn geweldige prestaties en toewijding door de jaren heen en het mannenkoor waarin hij jarenlang zong bracht hem een prachtig en ontroerend vocaal eerbetoon.
Jan Paul ontmoette de Dharma in 1976 op de tweede lamrandcursus van Marcel Bertels in Nederland. Die cursussen waren het werkelijk begin van het Maitreya Instituut. Een paar maanden na deze cursus ontmoette Jan Paul Margot en het klikte meteen tussen hen. Kort daarna nam hij haar mee naar een van de lam.rim middag die we in de winter organiseerden om Margot aan ons te laten zien en haar ook kennis te laten maken met de Dharma – en ook dat klikte.
In de zomer daarop gingen ze naar het Manjushri Instituut in Engeland, waar Lama Thubten Yeshe, altijd onze grote inspirator, hen trouwde en zegende. Hun huwelijksreis bracht hen maandenlang naar Nepal en India waar ze in een grot in Rewalsar (Tso Pema) woonden, veel avonturen beleefden en totaal geïnspireerd terugkwamen.
Kort nadat ze terugkwamen in Nederland, voeren ze met een vriend langs mijn woonboot en toen ik riep ‘Lama Yeshe en Lama Zopa komen eraan – wil je helpen?’ waren ze dolblij. Het bezoek van de lama’s werd het begin van het werken aan een Maitreya Instituut en ook van het Maitreya Magazine, omdat Lama Yeshe ons het advies gaf om een maandelijks programma te organiseren en ook iets in het Nederlands uit te geven, zodat de Dharma voor mensen hier in hun eigen taal toegankelijk kon worden.
Jan Paul was tientallen jaren redacteur van Maitreya Magazine en het tijdschrift werd het begin van de Maitreya Uitgeverij. In de loop der jaren werkten Jan Paul en Margot met veel enthousiasme en vaardigheid aan het vertalen en uitgeven van vele boeken en commentaren van de Lama’s, Z.H. Dalai Lama, inwonende en bezoekende leraren en diverse andere grote meesters.
Ondertussen had Jan Paul, als eerste, een amchi – een traditionele Tibetaanse geneeskundige – naar ons land uitgenodigd. Ama Lobsang Dolma was een bekende vrouwelijke amchi en kwam voor het eerst naar Europa om lezingen te geven en mensen te behandelen. Het succes van dat bezoek was zo groot dat Jan Paul met een paar anderen de NSTG (Nederlandse Stichting voor Tibetaanse Geneeskunde) oprichtte, die vervolgens uitgroeide tot een kliniek in Amsterdam en in de jaren daarna meer dan duizend mensen hielp.
Om over Jan Paul te praten en niets te zeggen over zijn fotografie zou hem geen recht doen. Hij hield van fotografie en deed dat heel goed. De fotocollectie van zijn reizen, bezoeken van hoge lama’s aan het Maitreya Instituut en daarbuiten is indrukwekkend. Gelukkig schonk hij enkele jaren geleden deze uitgebreide collectie aan de FPMT’s Lama Yeshe Wisdom Archives (LYWA) in Boston waar het goed bewaard en toch bruikbaar kan blijven.
Het overlijden van zijn geliefde vrouw Margot in 2012 was een grote klap en hij miste haar tot het einde. Op de vraag of hij bang was om te sterven, zei hij zakelijk: “Helemaal niet, ik heb de Dharma”. Hij stierf heel vredig omringd door foto’s van HH Dalai Lama, Lama Yeshe en Lama Zopa Rinpoche en een mandala aan hem gegeven door zijn grote vriend, thangka schilder Andy Weber. De familie Weber, Ven. Yangdzom en enkele goede vrienden die van hem hielden en voor hem zorgden in de laatste maanden waren zijn Dharma familie, en erg belangrijk voor hem.
Jan Paul was een uitgesproken persoonlijkheid die ervan genoot een pionier te zijn en dingen op zijn eigen manier te bereiken. Als we aan hem terugdenken, valt vooral zijn uitzonderlijke energie en toewijding aan onze Lama’s op en het lijdt geen twijfel dat hij iemand is die door het Maitreya Instituut met grote waardering en dankbaarheid zal worden herinnerd.
Ujukarin zegt
Petje af voor wat je voor Maitreya en de Dharma in Nederland betekent hebt, broeder! Het was een eer om in mijn jongere jaren 3 jaar intensief de woongroep en het Instituut te delen!
Met gevouwen handen,