Mijn groenteboer is van Marokkaanse komaf, ik haal lekkere broodjes bij een Turkse winkel, ik praat met Joodse vrienden over hun geloof, evenzo met Marokkaanse en Turkse vrienden, met een Islamitische achtergrond, een nichtje van mij heeft een Molukse afkomst. Horecaman Dennis -Frietpaleis, ga er direct heen- komt van de Kaap Verdische eilanden. Mijn kapper is afkomstig uit een Chinees Surinaamse familie, mijn boodschappen laat ik bezorgen door Marokkaanse, Turkse en Oekraïense bezorgers. Mijn postbode is van Marokkaanse afkomst. Pakketje, roep hij, als hij een pakketje bezorgt. Mijn schoenmaker een Marokkaan, mijn kleermaker een Hindoe. Mijn loodgieter heeft Turkse invloeden.
Mijn leven is een keer gered door een Turkse arts. Ik ging op vakantie met een Islamitische vriendin. Ik heb contact met een Joodse man van wie de hele familie door de nazi’s is uitgemoord. De toko waar ik heerlijke gerechten koop wordt gedreven door een Surinaamse man. Buren van de Kloosterbunker zijn van Turkse en Marokkaanse komaf, Eritreeërs ook, vluchtelingen.
Als jongetje van een jaar of twaalf maakte ik in mijn ouderlijk huis al kennis met mensen van een andere afkomst, Turken en Marokkanen, gastarbeiders werden ze toen genoemd, nu beledigend medelanders. Mijn vader nodigde ze uit, ze werkten in de Rotterdamse haven.
Ik wil als onderzoeksjournalist iets opmerken over de verschrikkelijke gebeurtenissen in Amsterdam, in de nacht van donderdag op vrijdag vorige week, geweld en doodangst. Israelische voetbalfans ‘dood aan de Arabieren’ en Arabische Nederlanders, zoals ze nu genoemd worden, op straat, hit and run. Op sociale media werd een Jodenjacht aangekondigd.
Vandaag werd daar in de Tweede Kamer over gedebatteerd. Het integratieproces van voornamelijk Marokkanen is mislukt, zegt politiek ultrarechts. Zondebokkenpolitiek. Paspoorten afpakken van mensen met een dubbele nationaliteit, zegt rechts, als terrorisme bewezen wordt.
Wat is integreren, wat is mislukking? Zijn honderdduizenden Nederlanders mislukt? Nemen ze geen deel aan het maatschappelijk leven? In Amerika zijn miljoenen immigranten geïntegreerd in die samenleving, vaak wonen ze bij elkaar in een wijk, een stad, en verloochenen hun roots niet. Ze zijn samen een, dat kan ook.
De allerbelangrijkste vraag om te beantwoorden is: Wie organiseerde het geweld in Amsterdam, de verschrikkelijke en afkeuringswaardige acties, de angst. Voor ultrarechts is het wel duidelijk, de zogenaamde niet-geïntegreerden.
In het verleden volgde ik als onderzoeksjournalist voor de dagbladen acties en bewegingen van buitenlandse inlichtingendiensten in Nederland. En zag hun pogingen om groepen (actievoerders) te criminaliseren. Door te infiltreren, acties op te starten, wapens te plaatsen, burgers te intimideren. Zonder dat het spoor naar die diensten leidde. Pogingen om een maatschappij te destabiliseren, angst en haat te zaaien.
De werkelijkheid is vaak anders dan je denkt.
Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.
Vrede en alle goeds, zeggen de Franciscanen.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Geef een reactie