Het Huwelijk

In het woord ‘verbintenis’ zit het begrip ‘verbinden’ verborgen en dat houdt weer verband met ‘band’ Er bestaan allerlei verbanden tussen soms zeer uiteenlopende zaken en gebeurtenissen waar geen mens zich mee hoeft te bemoeien omdat die verbanden er ook zonder mensen gewoon zijn. Mensen hoeven die verbanden alleen maar te vinden en daarna kunnen ze uitzoeken op welke manier ze van hun ontdekkingen kunnen profiteren. Er bestaan echter ook verbanden en verbintenissen die door mensen zelf zijn bedacht, ingesteld en geheiligd. Deze verbanden en verbintenissen zijn kunstmatig. Ze zijn door mensen ingesteld om er voordeel uit te halen. Soms zijn ze geheiligd, om ze een bovenmenselijke betekenis te geven. Daardoor krijgen ze op termijn helaas ook wel eens een onmenselijke zwaarte.

Het huwelijk!

Volgens bepaalde machthebbers is het huwelijk een door God ingestelde verbintenis waar mensen zich aan moet houden. Nonsens! Huwen is geen door God aan de mens opgelegde verplichting. Het is door mensen bedacht, ingesteld en geheiligd en vervolgens in Gods schoenen geschoven, als bedenker. Dat was – en is voor velen nog steeds – de beste manier om ervoor te zorgen dat mensen in de pas blijven lopen met de door de maatschappij geslagen levensmars.

“Links, rechts, links rechts… Gij zult huwen, kindertjes maken, kindertjes opvoeden, en zo de mensheid voortzetten…” 

Omdat God dat wil?

Het huwelijk is een contract dat twee mensen met elkaar sluiten. Het houdt in dat ze voor elkaar zorgen, tot een van beide overlijdt. Dat is het hele idee erachter.

En precies dat wordt maar al te vaak vergeten. Een contract is een afspraak die partijen verplicht zijn na te komen. Die verplichting vervalt onder vooraf vastgestelde omstandigheden. Degene die het afgesprokene niet nakomt pleegt contractbreuk.

Nu kun je als mens een hele hoop afspreken, maar er zijn zaken die niet af te spreken zijn, zoals “houden van”. Liefde kan nooit gereserveerd worden voor wie dan ook. Haat ook niet. Liefde / Haat is een volstrekt onbegrepen kracht die voor en door alles en iedereen werkzaam is.

Liefde trekt aan – Haat stoot af.
Liefde brengt samen – Haat drijft uit elkaar.
Liefde doet versmelten – Haat laat uiteenvallen.

Het is als eb en vloed! Eb en vloed zijn niet contractueel vast te leggen.

Je kunt een van beide aspecten van deze kracht als mens op bepaalde momenten, voor bepaalde personen, in bepaalde situaties – wat dan ook – sterker ervaren dan op andere momenten, voor andere personen, in andere situaties enzovoorts.

Soms ervaar je zelfs beide aspecten tegelijkertijd. Liefde kan in haat omslaan, haat in liefde. De kracht kan opvlammen en doven, branden en smeulen, maar is nooit geheel afwezig. Zoals zwaartekracht ook niet geheel kan verdwijnen (al merk je daar onder bepaalde omstandigheden niks van). Neem parabole vlucht!

De werkelijkheid als geheel kent geen verbintenissen.
Binnen de werkelijkheid als geheel zijn afspraken niks waard.
Voor verbintenissen heb je personen nodig.
Minimaal twee!

God – als persoon – kan een verbintenis aangaan. Hij kan een verbond sluiten. Maar dat kan nooit eenzijdig! Er is altijd een andere partij nodig. Wanneer God een verbond aangaat, kan hij dat alleen doen met een partij die daar uit vrije wil mee instemt. En omdat de mens IN God en niet BUITEN God bestaat (áls Hij bestaat) kan het niet anders dan dat God de mens IN zichzelf volkomen vrij gemaakt heeft om Hem eventueel af te wijzen en ‘NEE’ tegen dat verbond te zeggen. En ik schrijf hier wel steeds ‘de mens’, maar het kan zomaar zijn dat God ook andere wezens IN zichzelf dezelfde vrijheid heeft gegeven Hem af te wijzen. Voor niet vrijwillig aangegane verbintenissen bestaat een woord: slavernij!

(God ontkennen is trouwens niet precies hetzelfde als God afwijzen. Je kunt iets of iemand waarvan je het bestaan ontkent niet afwijzen. Iedere afwijzing houdt automatisch een erkenning in).

Om van elkaar te houden, hoef je niet met elkaar te trouwen. Om elkaar door dik en dun trouw te blijven, hoef je niet van elkaar te houden. Als je elkaar trouw belooft, pleegt de partij die de ander aan zijn of haar lot overlaat contractbreuk. Wat als je naast de eigen partner ook van een ander houdt… ?

Wat als je van meerdere anderen houdt?

Wat als …?

Het is eeuwenlang heel normaal gevonden dat twee mensen contractueel vastlegden voor elkaar zult zorgen, tot de dood hen zou scheiden. Zo’n contract kon families met elkaar verbinden, soms zelfs hele volken. Romantische liefde had er niets mee te maken. Het was mooi meegenomen wanneer dat gaandeweg opbloeide. Wederzijds respect was voldoende.

Wat is er veranderd?