Begin deze maand is Lea Vanrompay overleden. De mede-oprichtster van het Tibetaans Instituut in Schoten, Vlaanderen en van Yeunten Ling in Huy en Nalanda in Brussel.
Ik had het grote genoegen om Lea een paar keer te mogen ontmoeten in het centrum in Schoten. Ze was een bekwaam bestuurder en bovenal een vrouw met een warme persoonlijkheid. Tijdens een bezoek aan haar liet ze me de gompa in Schoten zien, zeg maar de boeddhistische gebedsruimte. Daar geldt: schoenen uit. Dat gebeurde in een flits, ik hoefde geen veter los te maken, de oude en boeddhistische ruimtes gewende bootschoenen gleden zo van mijn blote voeten. Jij hebt echte tempelschoenen, zei ze.
Ik ben dat nooit vergeten: tempelschoenen. Ik schrok vanmorgen toen ik het bericht van haar overlijden las. Ik ervaar pijn in mijn hart maar ben ook blij haar gekend te hebben.
Moedig voorwaarts!
Moge iedereen gezond en gelukkig zijn, met name jij.
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.