Boeddhisme van het hart is in geen enkel boek te vinden,
toch wijzen boeken de weg naar het hart.
Net zo als een kookboek de weg naar een maaltijd wijst.
Dus maak niet de vergissing dat door een kookboek te lezen
je honger over gaat, koken is een praktijk gerichte bezigheid.
En net zo als bij koken, oefening kunst baart,
zo kom je door het boeddhisme te beoefenen dichter bij het hart.
Sutra’s en de geschriften uit je hoofd te leren,
brengt je geen stap dichterbij.
Als je gelezen hebt hoe je moet zwemmen
zal het boek je niet redden als je in het water valt.
Als je niet op weg gaat hoe zou je dan het hart bereiken?
Als je het roepen van het hart niet hoort,
zullen de geschriften je niet redden.
Roeping is de weg naar het hart,
honger naar de dharma is weg naar het hart.
Maak niet de vergissing dat door voorschriften te volgen,
dat je dan goed bezig bent. Goed en slecht zijn de illusies van het hoofd,
het hart kent geen goed of slecht, het hart kent alleen houden van.
Omarm alles en iedereen, je bent geliefd.
Maar dat vrijwaart je niet van pijn en verdriet
Jouw tranen zijn de tranen van Kannon Sama,
zij die het schreien der mensheid hoort.
Die één is met de pijn van anderen, zo ondraaglijk
De last om ze te redden is een onderbuikgevoel.
Een voor een vallen de blaadjes van een roos, het is niets.
Een voor een ontspruiten blaadjes aan de lotus, het is niets.
Kijken word schouwen.
En zonder voor of tegen, zijn tranen alleen tranen, tranen die
de angst van het hart wegen om zich in duisternis te begeven.
Waar ons slechts vergetelheid wacht, in een onmetelijke val
Alleen duisternis, niets.
Hoe kom ik aan een lijf, hoe kom ik aan een geest?
Is die pijn er altijd geweest?
Wie moet ik redden?
HONGAKU ZESHIN
