• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Elfde jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • André Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Eelco van der Meulen
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Ramo de Boer
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
  • Privacy

Home » Boeddhisme » Herinneringen aan Harada Tangen roshi- Jizosama’s zegen

Herinneringen aan Harada Tangen roshi- Jizosama’s zegen

30 oktober 2021 door Ciska Matthes

Ik heb al eerder geschreven over Jizo, de bodhisattva die alle wezens uit de hel wil redden. We noemden hem Jizo-sama, vol respect.

Jizosama met staf, iedere ring aan zijn staf staat voor één wereld in de boeddhistische cosmologie en in de andere hand een wensvervullend juweel.

Eind oktober vierden we ieder jaar Jizosama-dag. Dan werden de kleine, stenen Jizobeelden die buiten bij de entree stonden, in de Dharmahal gezet. Er volgde een speciale ceremonie voor alle overledenen uit de danka, de goegemeente van onze tempel Bukkokuji. Roshisama zat dan tussen een paar monniken voor het altaar, met stapels papieren om hen heen. Ze lazen en mompelden door elkaar heen honderden namen achter elkaar, om de zegen van Jizo over deze doden te ontvangen.

Manju (zoete broodjes) en mandarijnen bij het Jizo-altaar.

Rondom de Jizobeeldjes stonden hoge stapels manju, gestoomde roze en witte broodjes gevuld met zoete-bonenpasta. Het was een vrolijk gezicht. De broodjes werden aan alle bezoekers ruimhartig uitgedeeld. Ze namen de lekkernij dankbaar knikkend en buigend in ontvangst. Alles bij elkaar was het een hartverwarmende tijd. Zoveel zorg voor de  overleden familieleden, die ook na hun dood nog spirituele aandacht kregen.
Jizo-sama’s hulp werd ook ingeroepen voor de levenden. Een moeder of oma bijvoorbeeld kon naar de tempel komen om roshisama om hulp te vragen. Misschien was er een kind in levensgevaar. Een schoonzoon had een ongeluk gehad. Met genoeg devotie in het hart kon zo iemand het op zich nemen om een Jizo-ritueel te voltooien.
Zo kon zo’n oma een stapel rijstpapier mee naar huis krijgen, met een houten Jizo-stempeltje en een rood stempelkussen erbij. Op ieder vel moest de stempel van Jizo ongeveer honderd keer afgedrukt worden, netjes in rijen naast elkaar. Bij iedere afdruk hoorde ze de Jizomantra te zeggen, On kaka kabi sama e sowaka.

Ruwweg vertaald betekent die mantra: Moge universele vrede in Jizo’s aanwezigheid overal heersen.
Dan begon de kracht van de devotie zich te manifesteren. Op de knieën aan een lage tafel zat deze oma, met niets anders in gedachten dan de Jizo-mantra en haar zieke kleinkind bijvoorbeeld. Stempel na stempel na stempel drukte ze aandachtig precies op een rij, blad na blad. Met iedere afdruk groeide haar toewijding en concentratie.
Als er tenslotte 10.000 stempels gezet waren (wat dagen kon duren) sneed de oma de stapel vellen in 10.000 kleine velletjes, met op elk één Jizo, in heldere rode inkt. Al deze blaadjes werden vervolgens in stevige stapeltjes gebonden en in een doos gedaan. Die kreeg roshisama dan overhandigd. Het werk van de toegewijde oma was daarmee gedaan. Nu was het aan de tempel om het ritueel verder op te nemen.

Stenen Jizo-beelden naar binnen gehaald en voor het Boeddha-altaar gezet.

Met een groep bewoners van Bukkokuji, monniken en leken, vertrokken we met een busje naar de zee. Op zich voor ons al een heel bijzondere onderneming, want al was het strand niet ver, we verlieten het tempelterrein bijna nooit. Samen liepen we dan de lange pier op; onze samukleren waaiden strak tegen onze ledematen aan in de felle wind. Aan het einde van de pier deelde de hoofdmonnik de stapeltjes één voor één aan ons uit.
Bij iedere velletje rijstpapier dat je de zee in liet waaien, zei je de mantra van Jizo één keer: On kaka kabi sama e sowaka…Zo konden we daar met zijn allen een uur staan, terwijl de dunne papiertjes boven de golven en in het water dansten en langzaam uit het zicht verdwenen. On kaka kabi sama e sowaka, on kaka kabi sama e sowaka, on kaka kabi sama e sowaka…

Mijn gedachten gingen af en toe ook uit naar het zieke kind en de zorgen van de oma.
Want meestal wisten we wel iets over degene voor wie de ceremonie was: het kon ook een zoon zijn die kanker had of een echtgenoot vlak voor zijn hartoperatie.

Het was steeds een mooi ritueel om samen te doen. Met zijn allen in de wind, mantra’s mompelend boven de klotsende golven. Roshisama als boegbeeld tussen ons in, in zijn traditionele zenkleren – terwijl ook hij met grote aandacht blaadje na blaadje liefdevol over de zee liet vliegen.
Aan het einde, als de velletjes op waren, knikte roshisama tevreden naar ons allemaal en sprak nog een zegen uit voor de familie waarvoor we bezig waren geweest.

Langzaam liepen we terug over de houten planken. Een eindje verder op de pier waren er twee jonge mannen aan het vissen. Ons groepje wandelde er voorbij; ik bleef even staan om naar hun vangst te kijken. Een kleine, zwarte vis lag naar lucht te happen op het hout. Ik zag zijn ronde oogbolletjes langzaam dof worden. Mijn hart deed er pijn van, ik wilde dat ik het beestje kon redden. Ik keek om me heen. Zou ik de vis misschien los kunnen kopen? Maar als tempelbewoner had ik geen geld op zak. Ik wist niet wat te doen. De jonge vissers leken juist opgetogen over hun vangst, ze waren er druk mee bezig, lachend en roepend.

Roshisama en de anderen stonden ondertussen al bij de bus en gebaarden dat ik ook moest komen. Ik sprintte naar ze toe.
In de bus dacht ik na over de contrasten van de dag. Leven en dood horen onafscheidelijk bij elkaar. Compassie en wreedheid, winnen en verliezen, hoop en wanhoop. Dit moeten we nu eenmaal accepteren.
Alleen wat we werkelijk zijn, het pure Zijn, is onverstoorbaar. Iets in ons, ons Ware Zelf, is altijd in harmonie, voorbij leven en dood. Dat is de universele vrede in On kaka kabi sama e sowaka – en is de realisatie van de bodhisattva’s, die alle wezens uit hun ingebeelde hel willen redden. Ingebeeld, want de hel hoort bij het relatieve, bij onze interpretaties; het pure Zijn is altijd in vrede.

Misschien vraag je je af of zo’n Jizo-ritueel van stempels en mantra’s nu werkelijk effect had op de zieke waarvoor het gedaan werd. Of het kleinkind genas, de kanker genezen werd en de hartoperatie slaagde? Ik herinner het mij niet precies meer. Dat werd ons misschien ook niet verteld; wij hadden ons deel gedaan, daar op de pier. Het ging erom, die compassie te hebben en een universele verbondenheid te benadrukken, de eenheid van alle wezens. De familie hoop te geven en te bevestigen dat iedereen, altijd, door het leven gedragen wordt, waar hij of zij ook is. Dat is waar Jizo voor stond en wat roshisama ons immer onvermoeibaar bleef vertellen.

Dit is (vooralsnog) de laatste aflevering van de reeks ‘Herinneringen aan Harada Tangen roshi’. Ik vermoed, dat ik nu de meeste verhalen wel verteld heb. Maar wellicht glijdt er ooit in de toekomst toch nog eentje zomaar uit mijn pen.
Ik wil alle trouwe lezers heel hartelijk bedanken voor hun interesse en bemoedigende reacties – online en bij ontmoetingen. Zonder die fijne, warme reacties had ik het zeker niet opgebracht! Het schrijven over mijn tijd in Bukkokuji heeft tegelijk een verwerkingsproces in gang gezet, wat beslist helend gewerkt heeft. Vandaar mijn grote dank aan het Boeddhistisch Dagblad en alle lezers.
Diepe buiging en gassho!
Ciska

Delen is rijkdom:

  • Twitter
  • LinkedIn
  • E-mail

Categorie: Boeddhisme, Ciska Matthes, Columns, Geluk, Zen Tags: eenheid, Harada Tangen Roshi, Jizo

Lees ook:

  1. Herinneringen aan Harada Tangen roshi – Een zegen voor het leven
  2. Herinneringen aan Harada Tangen roshi – zen en de kunst van het banden plakken
  3. Herinnering aan Harada Tangen roshi – Het Japanse Allerzielen
  4. Obon, het Japanse Allerzielen (vervolg)

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Lees Interacties

Reacties

  1. ad zegt

    30 oktober 2021 om 12:04

    Mooi werk, Ciska!
    Hartelijke dank 🙏

  2. Bernadette zegt

    30 oktober 2021 om 16:54

    Dank voor al je mooie, inspirerende en soms vertederende verhalen.

  3. Gea zegt

    31 oktober 2021 om 08:28

    Dank je, Ciska! Misschien kunnen de verhalen gebundeld worden en uitgegeven?

  4. Dick zegt

    31 oktober 2021 om 08:29

    Bedankt voor het delen van je mooie herinneringen. Ik keek er altijd naar uit.

  5. Jos zegt

    31 oktober 2021 om 08:49

    Hartelijk dank voor het delen van je ervaringen. Ik heb ze als inspirerend ervaren.

    • Ciska zegt

      31 oktober 2021 om 14:12

      Dank jullie wel, lieve mensen.
      Ik blijf wel af en toe schrijven hoor!
      Op Gea’s vraag: dat is een heel mooi idee. Ik heb er inderdaad na alle aanmoedigingen een manuscript van gemaakt, maar daar een uitgever voor vinden is weer iets anders… ;-)
      Maar wie weet lukt het ooit!

  6. Wim zegt

    31 oktober 2021 om 13:37

    Hartelijk dank Ciska, voor het inkijkje. Ik heb je bijdragen met veel interesse gelezen.

Primaire Sidebar

Door:

Ciska Matthes

Ciska Matthes beoefent en begeleidt meditatie, mindfulness en yoga in Amsterdam. 
Alle artikelen »

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

  • 20 mei 2022 - 22 mei 2022
    The work that reconnects -Het werk dat weer verbindt
  • 22 mei 2022
    Kum Nye Yoga op zondag | Online
  • 22 mei 2022
    Lezingencyclus
  • 23 mei 2022
    Online course The Twelve Links of Interdependent Origination
  • 23 mei 2022
    Discovering Buddhism taster / refresh evenings
  • bekijk de agenda

De werkplaats

De werkplaats.

Boeddhistische kunstenaars

Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
lees meer »

Pakhuis van Verlangen

In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

Boekbespreking – De jonge Filosoof

Erik Hoogcarspel - 9 mei 2022

In het boekje “De jonge filosoof” wordt een zekere Christoph opgevoerd, die in de bibliotheek een boek vindt van David van Goorle. Dit is het kleinere boek “Idea Physicae”, maar dan in het Nederlands. Christoph vindt met andere woorden de (niet bestaande) Nederlandse uitgave” Schets van de Natuur” in de bibliotheek.

Over populisme en het menselijk tekort

Kees Moerbeek - 8 mei 2022

‘Waarom is de burger boos?’ is volgens de geschiedkundige Maarten van Rossem gemakkelijk en ook wetenschappelijk verantwoord te beantwoorden, schrijft hij in zijn boek Waarom is de burger boos? De burger is boos, omdat hij bezorgd is over de omvangrijke immigratie en de veronderstelde negatieve effecten op onze samenleving. Dit artikel geeft een indruk van zijn boek, met aanvullingen van de socioloog Anton Zijderveld.

Boekbespreking – Een leven als ‘man of letters’. Biografie van David Hume.

Erik Hoogcarspel - 1 mei 2022

De rede kan ons tot overtuigingen leiden of laten twijfelen, maar alleen gevoelens zetten ons volgens Hume aan tot daden. Hume onderscheidt primaire indrukken en secondaire. Gevoelens zijn secondaire indrukken, want ze zijn als het ware een reactie op primaire indrukken, zoals pijn of genot.

Voor kinderen is een heel dorp nodig (2)

Rob van Boven en Luuk Mur - 20 april 2022

We houden van categorieën. Deze ouders zijn fout, en die pleegouders zijn goed. Zou het kunnen zijn dat er bij die foute ouders ook sterke punten zijn? En kan het zijn dat pleegouders ook hun problemen hebben? Wat voor boodschap krijgt een kind dat bij de ouders weggehaald is, bijvoorbeeld vanwege de toeslagenaffaire. Je ouders zijn slecht, fraudeurs, oplichters. Je bent nu bij ons en wij zijn goed?

Onmacht begrijpen, zonder klakkeloos goed te praten

Kees Moerbeek - 18 april 2022

In de ogen van de nieuwrechtse populisten is de gewone man de dupe van de globalisering en de immigratie, die hem dreigen weg te vagen. Deze taal verstaan de progressieven niet en ze staan met een mond vol tanden. Dit populisme gaat over identiteit en gemeenschap en dit bezorgt weldenkenden koude rillingen, aldus de auteur. Ook hierdoor werden de uitwassen van de globalisering en de immigratie niet ingezien. Deze populisten richten hun pijlen dan ook op de ‘de zelfgenoegzame, progressieve elite’, die een betere wereld had willen bewerkstelligen, maar ‘intussen de gewone man doodgemoedereerd aan zijn lot overliet.’

Meer onder 'pakhuis van verlangen'

Footer

Boeddhistisch Dagblad

over ons

Recente berichten

  • De schoonheid van het vergankelijke en onvolmaakte: wabi-sabi
  • Haiku
  • In het hart van alle dingen
  • Verlichting is nat gaan
  • Het jaar 2022 – dag 137 – functioneringsgesprek

Reageren

We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

Over het BD

Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
Lees ons colofon.

Zie ook

  • Contact
  • Over ons
  • Columns
  • Reageren op de krantensite

Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.

 

Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken.  Via de instellingen kun je bepalen wat je wel of niet toestaat: bekijk je instellingen.

 

loading Annuleren
Bericht niet verstuurd - controleer je e-mailadres!
E-mail-controle mislukt, probeer het opnieuw
Helaas, je blog kan geen berichten per e-mail delen.
Privacy en cookies

Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken en als je reageert: je naam en mailadres.

Zo houden we bij hoe de site gebruikt wordt en hoe vaak.

Hier kun je instellen welke cookies je wel of niet toestaat.

Noodzakelijke cookies

Met deze cookies slaan we je voorkeuren in het gebruik van deze website op.

If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.

Privacy

Bekijk wat we wel of niet doen met je gegevens