Tussen de middag keek ik naar de herdenking van 75 jaar D-Day in het Engelse Porsmouth. Ik raakte ontroerd toen ik de veteranen van in de negentig, soms al over de honderd jaar oud, die ons onze vrijheid terug schonken door de nazi’s te verslaan, zag staan en lopen. Vrijheid is niet vanzelfsprekend, besef ik
In 1944 waren veel van die soldaten nog geen achttien jaar oud toen ze op de kust van Normandië aan flarden werden geschoten. Een leeftijd waarop een supermarkt je tegenwoordig weigert een flesje bier te verkopen.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen. Houden van Donald Trump. Sommigen voederen geen vogels meer. Of gaan de redactie stalken en bedreigen. Of geloven niet meer in Sinterklaas. Of wantrouwen de banken. Of er kruipt een poes op je hoofd.