Soms is onmiddellijk zichtbaar hoe diep ik als chauffeur ongewild ingrijp op het leven van een ander. Dat zijn onder anderen de momenten waarop ik bij een halte mensen samenbreng of juist uit elkaar haal.
Deze aantekening van Boeddha’s buschauffeur werd eerder geplaatst op 30 mei 2014.
Eelco van der Meulen
Halte Hertenkamp – Gewoon even stoppen en kijken…
Hier lag het achtvoudige pad voor me, in water, aarde, lucht en vuur uitgedrukt. Op datzelfde moment verdween de zon: ‘…dit is wat ik je aanreik, de rest moet je zelf doen…’ De column van 23 mei 2014, even herhaald in juli 2017.
Halte Hertenkamp: De laatste bus
Enkele jaren lang en vrijwel elke week schreef buschauffeur Eelco zijn belevenissen in en rond de bus op. Tot de dag dat hij buschauffeur-af was. Vandaag herhalen we zijn column van 16 mei 2014. De komende dagen meer columns van Eelco. Ze hebben aan schoonheid niets ingeboet.
Lingezegenproject in de herhaling in Ressen
Vorig jaar konden belangstellenden in de bus stappen en zich laten rondrijden door het Betuwse landschap en laten verrassen met theater en muziek. Ondertussen vertellen toneelspelers, muzikanten, zangeressen en buschauffeurs de reizigers hun verhaal.
Halte Hertenkamp – Eelco denkt na
Geen dienst.
Halte Hertenkamp
…
Bij halte Hoogstraat staat een Asiel Zoekers Centrum…
Door de dag heen stappen er relatief veel mensen in en uit. Mensen met een andere huidskleur dan de mijne, met een andere geur, andere kleding, andere ogen…
De aap, boosheid en een beetje binnenpret
Woorden verliezen aan betekenis als iets achter wordt gehouden. Zo zouden mijn getuigenissen als buschauffeur huichelachtig zijn als ik niet ook kond deed van mijn falen of – met wat mededogen – struikelen.
