Zo af en toe bestel ik een pakketje met inhoud dat door PostNL bij de voordeur wordt afgeleverd. Speciaal voor dat doel zet ik een houten krukje bij die deur neer waarop de tekst: PostNL hier neerzetten, aub. Jarenlang ging dat goed met een plichtsgetrouwe postbezorger die ‘pakketje’ riep als hij de doos op het krukje neerzette. Tot hij op een dag werd gepromoveerd, vertelde een collega van hem mij, en naar een andere wijk werd overgeplaatst. Andere bezorgers namen zijn bezorging in dit gebouw over.
Ik vind dat PostNL betrouwbaar moet zijn en doet wat het belooft: bezorgen.
Echter, op 25 september kreeg ik de mailmelding van PostNL dat een door mij besteld pakketje aan mijn adres was afgeleverd om 14.04 uur. Ik was thuis en had niets ontvangen. Een uurtje later kwam een vrouw van even verderop met een pakje in de hand naar mij toe toen ik even wat lucht hapte op de galerij. Zij had het pakje op de vloer van de centrale hal in dit gebouw onbeheerd aangetroffen. Ik was haar dankbaar.
Ongeveer drie weken eerder zou er door PostNL in de avond tussen 20.00 en 21.00 uur een pakketje worden afgeleverd. De houten kruk en ik stonden klaar maar er werd niets afgeleverd. Wel kreeg ik om 21.00 uur een mailbericht dat het pakket niet kon worden afgeleverd maar naar een verzamelpunt van PostNL werd gebracht. En zo ging het nog een paar keer fout.
Ik hoop dat jullie, lezers van mijn columns nog wakker zijn, maar ik had dit nodig om tot de kern te komen.
Op 25 september klaagde ik bij Daan, de AI robot van PostNL over de niet-bezorging. Het duurde even voordat Daan begreep wat ik wilde. Ik begrijp je niet, zei Daan. Uiteindelijk werd mijn klacht in behandeling genomen en doorgegeven aan de verantwoordelijke. En ik zou op de hoogte worden gesteld van het resultaat van het onderzoek. Wat niet gebeurde. Vandaag had ik daarom daarover weer contact met Daan die mij weer niet begreep, hoe ik het ook probeerde uit te leggen. ‘Ik wil contact met een levend mens’, zei ik tegen Daan. Uiteindelijk mocht ik bellen met de klachtendienst van PostNL en verroest het leek wel of de vrouw die ik aan de lijn kreeg ook een robot was. Ze herhaalde steeds: uw klacht wordt intern afgehandeld. En ik word daarvan niet op de hoogte gesteld.
Ik heb een hekel aan AI en robots. ChatGPT geeft eenzijdige adviezen over het stemgedrag voor de verkiezingen van de Tweede Kamer, pikt mensenbanen in, maakt de journalistiek onbetrouwbaar – wie schrijft dit stukje eigenlijk- en over een tijdje wordt ons hele doen en laten in de gaten gehouden door AI, zoals in China al gebeurt. Maakt onze maatschappij nog onmenselijker dan ze al is.
Ik ben nog opgegroeid met aap-noot-mies op school. Door levende onderwijzers met gemeende belangstelling voor het kind. Een veilige omgeving creëerden. Als ze me al niet begrepen gingen we in gesprek. Daan was toen nog ver weg. Ik ben niet tegen maatschappelijke ontwikkeling zolang die in het belang is van ons mensen. Daan is dat niet. Hij spaart personeelsleden uit bij PostNL.
Moge iedereen een lang, gezond en gelukkig leven hebben, niemand uitgezonderd.
Vrede en alle goeds, zeggen de Franciscanen.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
