Eerlijk gezegd denk ik dat dromen spinsels van de geest zijn, en evenveel te betekenen hebben als de inhoud van de prullenbak naast mijn werktafel. Geen dus. En tegelijk van alles, want in die prullenbak zit van alles dat ik heb gebruikt; heb willen gebruiken; of gewoon helemaal nergens voor kon gebruiken terwijl ik het wel in handen heb gehad. Er zullen waarschijnlijk nog wel andere redenen zijn waarom ik iets in de prullenbak heb doen belanden. Ik kan er bijvoorbeeld per ongeluk iets in hebben laten vallen.
Zo ook mijn dromen. Ze ontstaan uit gedachten, beelden en andere breinige zaken die ik heb gedacht of waargenomen; heb willen denken of hoopte waar te nemen; of juist heb onderdrukt dan wel terzijde heb geschoven en ga zo maar door. Dromen ontstaan uit een vreemd allegaartje. Ik kan er daardoor lang niet altijd een touw aan vast knopen. Ondertussen vind ik dat juist wel het leuke aan mijn dromen: ik kan in mijn dromen ervaringen opdoen die in wakende toestand buiten mijn bereik liggen… zoals vliegen!
Ik vlieg wat af in mijn dromen. Het vreemde is wel dat het lang niet altijd zo hoog gaat als gewenst. Op de een of andere manier lukt het nooit om naar de zon op te stijgen, zoals Icarus ook al vergeefs probeerde. Niet dat ik neerstort of zo, nee, dat nu net niet… op een zeker moment is er simpelweg geen ‘stijgkracht’ meer.
Wanneer ik een ‘vliegdroom’ heb, bevindt ik mij meestal in een van drie scenario’s: in het eerste scenario vlieg ik over bekend terrein, langs havens en industrieterreinen, over weilanden en in cultuur gebrachte landerijen op weg naar huis (waar ik nooit aankom overigens). In het tweede scenario zweef ik boven en tussen flatgebouwen die niet bewoond zijn. En in het derde scenario kom ik boven canyons en tussen prachtige natuur in bergen terecht. Altijd alleen, dat dan weer wel. Er vliegt nooit eens gezellig iemand mee.
Muziekdromen zijn er ook. Muziek en zang. In mijn dromen kan ik schitterend mooi zingen zonder overigens een woord te begrijpen van de tekst van de liederen. Het is een taal die ik niet ken. Wel heel mooi! En dan de muziek, de melodieën, de klanken … Betoverend. Het is dat ik hetgeen ik in mijn dromen hoor, bij ontwaken niet in notenschrift vatten kan, anders zouden Bach, Mozart, Beethoven en wie al niet van vroeger, en ook nog alle moderne componisten, erbij verbleken. Muziekdromen zijn eigenlijk te wonderbaarlijk mooi om wakker te worden. Maar ja… zodra ik mijn ogen open, is de muziek weg! En helaas verdampen ook alle melodielijnen en songteksten (in de voor mij onvatbare taal).
Ik droom iedere nacht. En als ik niet vlieg of zing, ben ik een doodgewone vent, in de gezondheidszorg… dat wel. Dat kan ik wel plaatsen, want mijn hele werkzame leven heb ik in de zorg doorgebracht. In de laatste droom (die van vannacht) deed ik iets in de Public Relations van een ziekenhuis. De ideeën die ik opperde werden echter niet enthousiast ontvangen, want ze brachten te weinig geld in het laatje. Daar werd ik nijdig om, en daardoor werd ik wakker. Hoe het is afgelopen weet ik daardoor niet.
Vroeger had ik heel af en toe wel eens een zogenoemde ‘natte’ droom, maar eerlijk gezegd zit ik daar echt niet meer op te wachten. Het geeft alleen maar overlast. Nee, dan liever een droom vol humor: een droom waardoor je lachend wakker wordt. Echt, het is voorgekomen dat ik schaterend ontwaakte. Heel lang geleden ben ik ook wel eens huilend ontwaakt. Ik weet niet meer of dat toen door ontroering, verdriet of wat anders kwam. Kan ook van alle drie tegelijk zijn geweest.
Hoe ook: iedereen droomt… en je kunt volgens mij niet dromen wat je niet op een of andere manier ergens in je hebt, als wens, herinnering, vrees of hoop… dromen zijn echt, tenminste zolang je droomt.
Geef een reactie